انجام ترکیب اسلینگ میداورترال و تزریق دیسپورت بادوز پایین در مقایسه با اسلینگ به تنهایی در بی اختیاری ترکیبی ادرار

Abstract

هدف اصلی ما تعیین نتیجه ترکیب اسلینگ مید اورترال (TOT) و تزریق دیسپورت با دوز پایین در زنان مبتلا به بی اختیاری ترکیبی ادرار بود. روش کار: این کارآزمایی بالینی روی 36 زن انجام شد که علائم بی اختیاری ادراری مختلط داشتند و به کلینیک ارولوژی بیمارستان آموزشی امام رضای تبریز ارجاع شدند. همه افراد در این مطالعه تحت معاینه فیزیکی و گرفتن شرح حال قرار گرفتند. معیارهای ورود، زنانی بودند که قبلاً به درمان با آنتی کولینرژیک و بتا3آگونیست پاسخ مناسب نداده بودند یا نتوانستند درمان را تحمل کنند. فقط بیمارانی که دارای دترسور اوراکتیویتی و VLPPمثبت بودند در این مطالعه وارد شدند. برای بیماران سیستوسکوپی انجام دادیم و در 26 بیمار 300 واحد از Abobotulinumtoxin-A در 30 تا 50 محل، داخل دترسور تزریق کردیم. این کار با آب مقطر 5 سی سی با استفاده از یک سوزن یکبار مصرف 27 گیج در دیواره مثانه، دور از تریگون انجام شد. سپس همه بیماران تحت عمل جراحی TOT قرار گرفتند، ما از ICIQ-OAB ، ICIQ-SF و PGI-I برای اندازه¬گیری نتیجه بعد از 12 هفته استفاده کردیم. کلیه‌ی محاسبات با نرم‌افزار SPSS نسخه 25 انجام و سطح معنی‌داری 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته ها: در ارزیابی¬های اورودینامیکی، بیماران دارای VLPP + DO، cough induced Detresor overactivity incontinency و ظرفیت مثانه نرمال بودند. میانگین سن بیماران گروه درمان ترکیبی 26/52 و گروه جراحی 8/52 بود. میانگین نمره برای گروه درمان ترکیبی قبل از درمان برای ICIQ-SF 42/17 و برای ICIQ-OAB 38/9 و برای گروه جراحی به ترتیب 2/18 و 9/10 بود. پس از مداخله بیماران به مدت 12 هفته مورد پیگیری قرار گرفتند. میانگین علائم ICIQ-OAB آنها کاهش یافته بود (001/0>P). میانگین نمره ICIQ-SF نیز پس از مداخله کاهش یافت (001/0>P). کاهش میانگین نمره بر اساس پرسشنامه در گروه درمان ترکیبی به صورت معنی داری بیشتر بود. با توجه به بهبود با استفاده از مقیاس PGI-I ، اکثریت افراد درمان شده با TOT و تزریق دیسپورت اظهار نمودند که علایم بیماری بعد از درمان نسبت به قبل از مداخله مطالعه "خیلی بهتر" بوده است. در حالیکه تنها 10 درصد از افراد تحت درمان با TOT این میزان بهبودی را گزارش نمودند.