| dc.contributor.advisor | سالم میلانی, امین | |
| dc.contributor.advisor | حسینی فرد, حسن | |
| dc.contributor.author | ممی زاد مقتدر, فائزه | |
| dc.date.accessioned | 2021-11-28T08:20:16Z | |
| dc.date.available | 2021-11-28T08:20:16Z | |
| dc.date.issued | 1400 | en_US |
| dc.identifier.uri | http://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/65546 | |
| dc.description.abstract | مقدمه: بیواکتیوگلاس یک ماده ی زیست فعال است که با بوجود آوردن یک پاسخ بیولوژیک در سطح خود موجب تشکیل پیوند بین خود و بافت ها می شود. به دلیل خواص منحصر به فرد بیواکتیوگلاس در سالهای اخیر مطالعات وسیعی در زمینه کاربرد این ماده در دندانپزشکی صورت گرفته است. (MTA (Mineral Trioxide Aggregare دارای خصوصیات مطلوب برای جراحی های آپیکو است و دارای خاصیت زیست فعالی می باشد. به علت خصوصیات شیشه های زیست فعال به نظر می رسد که اضافه شدن شیشه زیست فعال باعث بهبود خواص MTAگردد، به دلیل فقدان مطالعات در این زمینه، در مطالعه حاضر مقادیر مشخص شیشه زیست فعال را به MTA افزوده و تأثیر آن بر زیست فعالی MTA را مورد مطالعه قرار دادیم.
مواد و روشها: برای سنتز بیواکتیو گلاس از روش سل- ژل استفاده گردید. سپس پودر شیشه زیست فعال را با نسبتهای مشخص به پودر MTA اضافه کرده و تستهای مرتبط را انجام دادیم. نمونه های MTA به تعداد پانزده عدد آماده شد ه و به سه گروه تقسیم شد. گروه اول 20 درصد وزنی پودر بیوگلاس به MTA اضافه شده و در گروه دوم 10 درصد و گروه سوم نیز از MTA به صورت خالص استفاده شد. نمونه های ساخته شده در محلول شبیه سازی شده بافتی انسانSBF(Simulated body fluid) در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد قرار گرفتند و در مدت های زمانی سه، ده، بیست، سی، چهل روز انکوبه شدند سپس آب اضافی آن ها به کمک کاغذ صافی گرفته شد و پس از خشک شدن ، زیست فعالی نمونه ها و تشکیل لایه آپاتیت در فواصل زمانی معین مورد بررسی قرار گرفت. تشکیل آپاتیت به کمک آزمون پراش پرتو ایکس (XRD) و SEM و FTIR مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج : نتایج آزمون های XRD,FTIR,SEM تشکیل لایه ی هیدروکسی آپاتیت بر روی نمونه ها را نشان داد.بررسی کمی تشکیل لایه ی هیدروکسی آپاتیت با کمک آزمون FTIR نشان داد که با گذشت زمان ضخامت لایه‌ی هیدروکسی آپاتیت بر روی نمونه ها افزایش یافته و همچنین اضافه کردن بیواکتیوگلاس به MTA باعث افزایش خاصیت زیست فعالی آن می گردد
نتیجه گیری: MTA به تنهایی دارای خاصیت زیست فعالی می باشد و با اضافه شدن بیواکتیوگلاس به آن، می توان میزان زیست فعالی MTA را افزایش داد.همچنین با طولانی شدن زمان غوطه وری در محلول SBF قسمتی از لایه ی هیدروکسی آپاتیت تشکیل شده در محلول SBF حل می گردد. | en_US |
| dc.language.iso | fa | en_US |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده دندانپزشکی | en_US |
| dc.subject | MTA ، بیواکتیوگلاس، زیست فعالی | en_US |
| dc.title | بررسی بیواکتیویته MTA بهینه شده با درصدهای متفاوت وزنی شیشه ی زیست فعال | en_US |
| dc.type | Thesis | en_US |
| dc.contributor.supervisor | رضاعی, یاشار | |
| dc.identifier.docno | 603635 | en_US |
| dc.identifier.callno | 64077 | en_US |
| dc.description.discipline | دندانپزشکی | en_US |
| dc.description.degree | دکترای عمومی | en_US |
| dc.citation.reviewer | ملکی, سولماز | |
| dc.citation.reviewer | رحیمی, سعید | |
| dc.citation.reviewer | بهاری, محمود | |
| dc.citation.reviewer | شریفی, سیمین | |
