مقایسه پیامدهای کوتاه مدت نوزادان نارس با سه روش کلامپ بند ناف

Abstract

در طول سال های اخیر روش های اداره زایمان و بریدن بند ناف تغییرات زیادی داشته است، به گونه ای که مطالعات اخیراستفاده از کلامپ تاخیری و دوشیدن طناب نافی را توصیه کرده اند. مطالعات مختلفی جهت بررسی امکان انجام و ایمنی این دو تکنیک در مقایسه با روش قدیمی کلامپ فوری بند ناف انجام شده اما همچنان نتایج این مطالعات بحث برانگیز می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی پیامد های اولیه دوشیدن طناب نافی و کلامپ تاخیری و مقایسه آن با روش کلامپ فوری در نوزادان پره ترم می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی آینده نگر، 90 نوزاد پره ترم با سن تولد 32–28 هفته و وزن تولد زیر 1500 گرم، وارد مطالعه گردیدند. نوزادان به صورت تصادفی در سه گروه 30 نفره (کلامپ فوری، کلامپ تاخیری و دوشیدن بند ناف) بر اساس روش انجام کلامپینگ تقسیم بندی شدند. پیامدهای بالینی اولیه مورد بررسی شامل هموگلوبین زمان تولد، هموگلوبین ماه اول تولد و زمان ترخیص، سطح بیلی روبین سرم، میزان نیاز به فتوتراپی، مدت زمان بستری در بیمارستان، نیاز به ترنسفیوژن و تزریق خون، میزان نیاز به ونتیلاسیون با اکسیژن، میزان بروز دیس پلازی برونکوپولموناری و بروز IVH بود. نتایج: یافته های دموگرافیک نوزادان در سه گروه مشابه بود. نوزادانی که در گروه دوشیدن بند ناف قرار داشتند مقادیر هموگلوبین زمان تولد بالاتری نسبت به گروه کلامپ فوری داشتند(p=0.03) و میزان هموگلوبین یک ماهگیشان بیش از دو گروه دیگر بود. نوزادانی که با دوشیدن بند ناف کلامپ شده بودند در مقایسه با کلامپ تاخیری (p= 0.04) و درمقایسه با کلامپ فوری (p=0.01) اختلاف معنی داری بین گروه ها از نظر هموگلوبین در یک ماهگی وجود داشت ولی در مورد نیاز به ونتیلاسیون با تهویه مکانیکی و بروز IVH و BPD در آن ها اختلاف معنی داری بین گروه ها وجود نداشت. بروز BPD و نیاز به ونتیلاسیون با اکسیژن در گروه کلامپ تاخیری کمتر از کلامپ فوری بود. میزان فتوتراپی در نوزادانی که با دوشیدن بند ناف کلامپ شده بودند به طور معنی داری بیش از دو گروه دیگر نوزادان بود p=0.003) ( ولی در هیچ گروهی تعویض خون در نوزادان صورت نگرفت.