مقایسه دامنه حرکت آرنج پس از عمل های جراحی آرنج با بی حرکتی در اکستنشن و فلکشن در بزرگسالان

Abstract

هدف از مطالعه حاضر مقایسه دامنه حرکت آرنج پس از عمل های جراحی آرنج با بی حرکتی در اکستنشن و فلکشن در بزرگسالان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه بررسی مقطعی تعداد ۱۰۰ بیمار با سن بالای ۱۸ سال در دو گروه به صورت وارد مطالعه شدند. بیماران بر اساس نوع فیکساسیون به دو گروه ۵۰ نفری بی حرکتی در اکستنشن یا فلکشن تقسیم شدند. جراحی توسط یک جراح ارتوپد انجام شده و زمان انجام عمل جراحی از شروع برش تا بستن کامل زخم در هر عمل ثبت شد. پس از عمل بلافاصله حرکت مفصل شروع شد. معاینه و ثبت دامنه حرکتی در بین بیمارانی که با آتل اکستنشن و یا فلکشن آتل بندی شده اند؛ مفصل ۱، ۳، ۴ و ۶ هفته پس از عمل کنترل شد. یافته ها: میانگین سن بیماران مورد مطالعه ۷۱/۱۱ ± ۶۸/۳۸ سال بود. ۴۹ درصد بیماران مذکر و در مقابل ۵۱ درصد مونث بودند. در مطالعه حاضر مواردی از Stiff elbow مشاهده نشد و در هر دو این روش های بی حرکتی در هفته ۶ ام بیماران دامنه حرکتی مفصل بالای ۱۰۰ درجه داشتند. دامنه حرکتی مفصل آرنج در هفته اول در گروه اکستنشن برابر ۲۰/۶۱ درجه و در گروه فلکشن ۱۰/۵۶ درجه بود. دامنه حرکتی آرنج در هفته ششم در گروه اکستنشن برابر ۸۰/۱۱۱ درجه و در گروه فلکشن برابر ۷۰/۱۰۷ درجه بود. میانگین بهبودی در دامنه حرکتی مفصل آرنج در گروه بی حرکتی در اکستنشن ۶۰/۵۰ درجه و در گروه بی حرکتی در فلکشن ۶۰/۵۱ درجه بود (۵۶۶/۰p=).