پیش آگهی میان مدت بیماران با استروک ایسکمیک حاد خفیف و پیامدهای آن

Abstract

استروک دومین عامل مرگ و میر و ناتوانی طولانی مدت در جهان می باشد. استروک به دنبال اختلال در خونرسانی به مغز اتفاق می افتد. عوامل متعددی در پیش آگهی بیماران مبتلا به استروک موثر است. با توجه به شیوع بالای استروک بر آن شدیم تا پیش آگهی میان مدت در بیماران با استروک اسکمیک حاد خفیف و پیامد های آن را بررسی کنیم. مواد و روش ها: در این پژوهش بررسی مقطعی، تمام بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک حاد خفیف (5 NIHSS≤) بستری شده در بخش استروک مرکز آموزشی درمانی و تحقیقاتی امام رضا (ع) در طی سال های 1397 – 1399 وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک بیماران، یافته های تصویربرداری، نتایج بررسی عروق گردنی و مغزی، تست های پاراکلینیکی، تاریخچه بیماری های همراه و سابقه مصرف سیگار و اعتیاد، سابقه دارویی، امتیاز NIHSS بستری و ترخیص و mRS هنگام ترخیص و فالوآپ و پیامد های میان مدت این بیماران جمع آوری شدند. امتیاز mRS بالای 3 به عنوان ناتوانی در نظر گرفته شد. یافته ها: از بین 218 بیمار مطالعه شده، 138 نفر(63.3%) بیماران مذکر بودند. میانگین (انحراف معیار) سن بیماران مطالعه شده، 61.9 (13.۶) سال می باشد. میانه (دامنه بین چارکی) NIHSS بستری و ترخیص به ترتیب 3 (4 - 2) و 1 (2 - 0) می باشد. در پایان دوره فالوآپ 82.1% بیماران (179 نفر) پیامد مطلوب (2mRS≤ ) و 15.6% بیماران (34 نفر) پیامد نامطلوب (6 <mRS< 2)داشتند. همچنین 1.8% بیماران (4 نفر) فوت کرده و 1 بیمار در دوره ی فالوآپ قابل پیگیری نبود. در بین دریافت tPA و پیش آگهی بیماران رابطه آماری معنی داری وجود دارد. (0.004=P-Value). در بازه زمانی فالوآپ فراوانی رخداد استروک مجدد در بیماران مورد مطالعه صفر، رخداد انفارکتوس قلبی یک مورد و رخداد مرگ در این بازه زمانی 2 مورد بود.