بررسی اثر سلولهای ترشح کننده فاکتورهای نوروتروفیک بر روی سیناپس زایی و میزان فسفریلاسیون پروتئین تائو در مدل In vitro بیماری آلزایمر

Abstract

در مطالعه حاضر ما سلولهای ترشح کننده فاکتورهای نوروتروفیک را که از سلولهای مزانشیمال مشتق از بافت چربی تمایز دادیم در مدل In-vitro آلزایمر استفاده کردیم. مواد و روشها: سلولهای مزانشیمال از بافت چربی انسانی استخراج شدند و هویت سلولهای استخراج شده با فلوسایتومتری بررسی شد. سلولهای مزانشیمال تحت یک پروتکل دو مرحله ای تمایز به سلولهای ترشح کننده فاکتورهای نوروتروفیک تمایز داده شدند. با تکنیک ایمونوسیتوشیمی مارکر GFAP در سلولهای تمایز یافته بررسی شد. میزان ترشح فاکتورهای BDNF و NGF در سلولهای تمایزی، توسط الایزا بررسی شد.رده سلولی نوروبلاستومای انسانی، در 2 گروه اصلی قرار داده شد: گروه کنترل و سلولهای تحت درمان با10 میکرومول Aβ1-42 . سلولهای تیمار شده به سه زیر گروه شامل : سلولهای نوروبلاستوما + Aβ1-42 ، سلولهای نوروبلاستوما + محیط رویی یا Aβ1-42 + NTF-SCs (condition media) و سلولهای نوروبلاستوما + Aβ1-42 + NTF-SCs (co-culture) طبقه بندی شدند. با استفاده از تکنیک MTT میزان زنده بودن سلولها در 3 زمان مختلف 24، 48 و 72 ساعت بررسی شد. توسط تکنیک ICC میزان فسفریلاسیون پروتئین تائو با مارکر anti-Tau (phospho T205) antibody ، میزان واکنش های التهابی با مارکر tumor necrosis factor- α (TNF-α) و مارکر synaptophysin به عنوان نشانگر انتقال سیناپسی بررسی شد. با استفاده از RT-PCR ژن های دخیل در پروتئین های سیناپسی شامل : پروتئین پیش سیناپسی سیناپسین 1، پروتئین پس سیناپسی Homer1 و پروتئین EGR1 (ZIF268) دخیل در فعالیت سیناپسی بررسی شد. یافته ها: نتایج فلوسایتومتری هویت سلولهای استخراج شده از چربی را به عنوان سلولهای مزانشیمی تایید کرد. داده های حاصل از ICC نشان داد که سلولهای تمایزیافته، فاکتور GFAP را بیان می کنند (p<0.05). بررسی نتایج الایزانشان داد که، سلولهای تمایزی فاکتورهای BDNF و NGF بیشتری نسبت به MSC ها ترشح می کنند(p<0.05). نتایج MTT نشان داد که سلولهای تمایزی میزان زنده بودن سلولهای نوروبلاستوما را در برابر سمیت آمیلوئید بتا بهبود بخشیدند(p<0.05). بررسی نتایج ICC نشان داد سلولهای تمایزی میزان واکنش های التهابی ناشی از آمیلوئید بتا و فسفریلاسیون پروتئین تائو را در مدل In-vitro آلزایمری کاهش دادند (p<0.05). علاوه بر این ، NTF-SC به طور قابل توجهی بیان ژنهای synapsin1، homer 1 و zif 268 را در سلولهای تحت درمان با Aβ در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد که این موضوع با افزایش القا سیناپتوفیزین در سطح پروتئین همزمان شد (p<0.05).