تأثیر ویتامین C بر میزان بروز دلیریوم پس از عمل جراحی قلب

Abstract

شایع‌ترین تشخیص نورولوژیک در میان بیماران بستری در بخش‌های مراقبت ویژه، دلیریوم می‌باشد. تقریباً 30 درصد بیماران جراحی‌شده در ICU و بیماران قلبی بستری در CCU، دلیریوم را تجربه می‌کنند. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر ویتامین C در پیشگیری از دلیریوم پس از عمل جراحی قلب می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به‌صورت کارآزمایی بالینی انجام شد، جمعیت هدف شامل بیماران بالغ بالای 18 سال و کاندیدای عمل جراحی الکتیو قلبی با کمک پمپ قلبی ریوی در بیمارستان شهید مدنی تبریز در سال 98 بود. بعد از کسب تأییدیه کمیته اخلاقی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و کسب رضایت‌نامه کتبی آگاهانه از تمام بیماران، تعداد 160 بیمار به ترتیب مراجعه به اتاق عمل، طبق لیست تهیه‌شده به‌صورت تصادفی در یکی از دو گروه ویتامین C یا پلاسبو قرار گرفتند. بلافاصله پس از شروع بای پس قلبی ریوی (CPB)، طبق لیست اتفاقی‌سازی، در بیماران گروه ویتامین C یا پلاسبو، به ترتیب 10 سی‌سی از محلول ویتامین C یا هم‌حجم آن آب مقطر به‌صورت وریدی تزریق شد. پس از پذیرش به بخش ICU، بیماران در گروه ویتامین C به مدت دو روز به‌صورت روزانه 1 گرم ویتامین C وریدی دریافت داشتند. در مدت بستری در بخش ICU، با ابزار CAM–ICU، بروز دلیریوم در دو گروه پایش و ثبت شد. در کنار ثبت داده‌های دموگرافیک، اطلاعات مربوط به عمل، وضعیت همودینامیک، موربیدیته، مدت نیاز به تهویه مکانیکی، بستری در ICU و بستری بیمارستانی پس از عمل و مورتالیته بیمارستانی ثبت و بین دو گروه مقایسه شد. یافته‌ها: دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک شامل سن، جنس و BMI تفاوتی با هم نداشتند. کسر جهشی در دو گروه یکسان و توزیع بیماری زمینه‌ای و انواع اعمال جراحی و متغیرهای مربوط به حین (زمان عمل و CPB) و پس از عمل (نیاز به داروهای قلبی، عوارض و زمان تهویه مکانیکی و بستری در ICU) در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت. شیوع کلی دلیریوم 8/22 درصد (37 بیمار) بود که در گروه ویتامین C بروز دلیریوم به‌صورت واضح کمتر از گروه پلاسبو بود (2/15 درصد در مقابل 1/30 درصد، 024/0=P-value). نتایج نشان داد که میزان کسر جهشی قبل از عمل قلب در افراد مبتلا به دلیریوم پس از اعمال جراحی قلب به‌طور معنادار کمتر از افراد بدون ابتلا به دلیریوم پس از اعمال جراحی قلب بود (001/0>P-value)؛ از سوی دیگر آنالیز داده‌ها نشان داد که مدت عمل، مدت استفاده از پمپ قلبی ریوی، میزان خونریزی در 24 ساعت اول بعد از عمل، تعداد واحدهای مصرفی از فراورده‌های خونی، مدت نیاز به تهویه مکانیکی و تعداد روزهای بستری در افراد مبتلا به دلیریوم پس از اعمال جراحی قلب به‌طور معنادار بیشتر از افراد بدون ابتلا به دلیریوم پس از اعمال جراحی قلب بود (05/0>P-value).