بررسی میزان تبعیت دارویی و فاکتورهای موثر بر آن در سالمندان

Abstract

سالمندی دوره ای از زندگی است که اغلب با افزایش احتمال ابتلا به بیماری های مزمن همراه است. بیماری های مزمن معمولا نیاز به مصرف دارو را در سالمندان افزایش می دهد. از این رو تبعیت صحیح از رژیم دارویی در سالمندان از اهمیت بسیاری برخوردار است. همچنین افراد مسن ممکن است که به طور همزمان به علت شرایط مختلف سلامتی تحت درمان قرار گیرند و این می تواند منجر به پلی فارماسی و یک رژیم دارویی پیچیده شود. فاکتورهای مختلفی ممکن است مصرف صحیح دارو را تحت تاثیر قرار بدهند. هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان تبعیت دارویی و فاکتور های موثر بر آن در سالمندان است. مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی ، با مراجعه به پلی کلینیک اسدآبادی با نمونه گیری در دسترس، بعد از اخذ رضایت از سالمندان مراجعه کننده به این مرکز سالمندان وارد مطالعه شدند. ضمن ارایه ی مراقبت دوره ای توسط پزشک پرسشنامه تبعیت دارویی 8 سواله morisky و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک برای بیماران تکمیل شد و میزان تبعیت دارویی فاکتور های مرتبط با آن اندازه گیری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مشخصات دموگرافیک توسط آمار توصیفی گزارش شد. از آزمون chi square، T independentو همبستگی kendall’s tau-b استفاده شد و مقادیر P کمتر 05/0 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه 110 سالمند مورد بررسی قرار گرفتند. به طور کلی از میان سالمندان شرکت کننده 96 نفر (%27/87) تبعیت دارویی ضعیف، 13 نفر (٪11/8) تبعیت دارویی متوسط و 1نفر (%۰.۰۹)تبعیت دارویی بالا داشتند. در جمعیت مورد بررسی پلی فارمسی در 77 نفر(%۷۰.۷) وجود داشت. بین تبعیت دارویی و سن، جنسیت، شاغل بودن، وضعیت تاهل، وجود درآمد ثابت و سطح تحصیلات ارتباط معناداری وجود نداشت. وجود پلی فارمسی ارتباط معنی داری با جنسیت، وجود یا عدم وجود بیمه ی پایه و تکمیلی، مصرف یا عدم مصرف داروهای گیاهی و با تعدد بیماری ها نداشت. نتيجه گيري: شیوع پلی فارمسی در بیماران سالمند مورد بررسی بالا بود و همچنین درصد بالایی از سالمندان تبعیت دارویی نامطلوب داشتند. میزان درآمد، سطح سواد، پلی فارمسی، تعداد داروی مصرفی در سال ارتباط معنی داری با تبعیت دارویی نداشت.