تهيه ميكروسفرهاي انسولين خوراكي حاوي مهار كننده پروتئاز و ارزيابي جذب درون تن ميكروسفرها در مدل موش صحرايي

Abstract

انسولین هورمونی پپتیدی است که برای کنترل قندخون افراد دیابتی از راه زیر جلدی تجویز می‌گردد.هدف از این مطالعه بررسی کارایی پلیمرهای اودراژیت S100وL100-55 در دارورسانی خوراکی انسولین به همراه مهارکننده پروتئاز می باشد. میکروسفرهای انسولین با روش امولسیون مضاعف به صورت تبخیر حلال (W/O1/O2) و نانوسفرها با روش کواسرواسیون کمپلکس تهيه شدند. در تهيه ميکروسفر، اتانول و پارافین مایع به ترتیب به عنوان فازهای آلی اولیه و ثانویه انتخاب شدند. در میکروسفرها تاثير نسبت های مختلف پليمر به دارو و در نانوسفرها اوزان مولکولی مختلف کیتوزان بکاررفته بر روي خصوصيات ميکرومرتيک فرمولاسيون ها مانند ميزان بارگيري، کارآيي بارگيري و اندازه ذره اي بررسي شد. همچنين با استفاده از دستگاه هایCircular Dichroism spectrophotometer (CD) Transform Infrared spectroscopy (FTIR) Fourier،Zeta sizer , (SEM) Scanning Electron Microscopy خصوصيات ميکروسفرها و نانوسفرها مطالعه گرديد. بعد از انتخاب بهترین فرمولاسیون ، اثر محافظت کنندگي مهارکننده پروتئاز (آپروتينين) بر روي انسولين موجود در فرمولاسيون ها ، بطور برون تن (در حضورآنزيم هاي پپسين و تريپسين) و درون تن در موش صحرايي بررسي گرديد. در میکروسفرها ، فرمولاسیون F2 (نسبت دارو به پلیمر 6/15 : 1 ) و در نانوسفرها نمونه تهیه شده با کیتوزان با وزن مولکولی بالا به عنوان نمونه های منتخب بدست آمدند. بررسی آزاد سازی دارو دربافر اسیدی ( 2/1 pH) و بافر بازی) 4/7 pH ( براي هر دو ميکروسفر و نانوسفر انجام گردید. نانوسفرها نسبت به ميکروسفرها رهش انفجاري کمتري نشان دادند (05/0p<). میزان داروی بار گیری شده در ميکروسفر منتخب (36/77%)، مقدار بازده توليد (55/54%)و اندازه ی ذرات آن 388/222 میکرون بدست آمد. میزان داروی بار گیری شده در نانوسفر منتخب(38/3%)، مقدار کارایی بارگیری (56/30%)و اندازه ی ذرات آن 64/199 نانومتر بدست آمد همچنین SEM نشان داد که میکروسفرهای حاصل کروی و منفذدار می باشند. در بررسی طیف CD در نانوسفرهاي انسولين فرم α- هليکس افزايش نشان داد. در بررسی کینتیک آزاد سازی دارو، با برازش داده های مربوط به رهش دارو به مدل های کینتیکی ، بهترین مدل براي کليه ميکروسفرهاي انسولين، مدل درجه اول بود و مکانيسم آزادسازي از نوع فرسايش بود. در نانوسفرها مدل هاي مختلف کينتيکي مشاهده شد.