| dc.contributor.author | یاوری , محمدجواد | |
| dc.date.accessioned | 2021-07-31T04:59:01Z | |
| dc.date.available | 2021-07-31T04:59:01Z | |
| dc.date.issued | 1399 | en_US |
| dc.identifier.uri | http://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/64824 | |
| dc.description.abstract | امروزه یکی از مهمترین عوامل مرگ و میر یا کاهش کیفیت زندگی افزایش شیوع بدخیمی ها خصوصا سرطان های لوله گوارش است که بخش مهمی از این بیماری ها اخنصاص به Adenocarcinoma های بخشProximal لوله گوارش دارد.
Adenocarcinoma های ناحیه Gastroesophageal junction (GEJ) از بدخیمی هایی هستند که درمان پذیری پایینی دارند ، حال که دومین علت مرگ و میرهای مرتبط با سرطان ، از سرطان های همین ناحیه منشا می گیرند.
سرطان های معده به طور متوسط بقای 5 ساله 24% دارند. سرطان های قسمت فوقانی معده نیز با پیش آگهی بدتری همراهی دارد و این سرطان ها عمدتا در زمانی تشخیص داده می شوند که در مراحل پیشرفته بوده و از نظر بافت شناسی تهاجمی تر هستند.
در مدل های پیش بالینی درمان Paclitaxel و ترکیبات پلاتین اثرات تقویت کننده یکدیگر را دارا می باشند.
مواد و روش ها: این مطالعه گذشته نگر با استفاده از مدارک 98 بیمار مبتلا به Cancer های ناحیه GEJ مراجعه کننده به مرکز منطقه ای رادیوانکولوژی مدنی در طول سال ۹۸ که جامعه ی آماری این مطالعه را شامل می شوند انجام شده است . طی این مطالعه بیماران بر اساس نوع درمان به دو گروه افراد تحت درمان با کمورادیاسیون که تحت درمان با (paclitaxel 40 mg/m2 + Carboplatin Auc2 یا Cisplatin 75 mg/m2 روز اول و 5FU 750 mg/m2 روز اول تا پنجم) و بیمارانی که تحت درمان کمواینداکشن (Paclitaxel 170 mg/m2 + Carboplatin Auc5-6 همراه FOLFOX) قرار گرفتند تقسیم شدند، در کنار این درمان ها هر دو گروه مورد مطالعه تحت Radiation به میزان cGy 4500-5040 در 25 الی 28 Fraction قرار گرفتند.
سپس نظر به عمق درگیری تومور بر اساس رده T به زیر گروه هایی شامل تومور های T1 و T2 و زیر گروه دوم شامل تومور های T3 و T4 تقسیم شدند . در نهایت زیر گروه ها از نظر آماری بر اساس میزان Overall survival و Disease free survival بر اساس مطالعه با روش Kaplan-Meierمقایسه شدند .
یافته ها: بر اساس نتایج آماری حاصل میزان overall survival تفاوت معنی داری نداشته ولی میزان Disease free survival در بیمارانی که تحت chemo induction قرار گرفتند معنی دار بوده و احتمال عود در این بیماران کمتر می باشد . | en_US |
| dc.language.iso | fa | en_US |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی | en_US |
| dc.subject | سرطان ناحیه اتصالی مری و معده | en_US |
| dc.subject | کمواینداکشن | en_US |
| dc.subject | بقای کلی بیماران | en_US |
| dc.subject | بقای بیماران بدون عود بیماری | en_US |
| dc.title | بررسی گذشته نگر تاثیر پروتکل های درمانی نئواجونت (Chemo Induction) روی سرطان های ناحیه اتصالی مری و معده | en_US |
| dc.type | Thesis | en_US |
| dc.contributor.supervisor | اقدام ضمیری, رضا | |
| dc.identifier.docno | 6010027 | en_US |
| dc.identifier.callno | 10027 | en_US |
| dc.description.discipline | پزشکی | en_US |
| dc.description.degree | دکترای عمومی | en_US |
