بررسی حساسیت و اختصاصیت مارکر های بیوشیمیایی به روش ایمونوهیستو شیمیایی در تشخیص بیماری هیرشپرونگ

Abstract

بیماری هیرشپرونگ یک بیماری روده ای عصبی است که ناشی از عدم مهاجرت گانگلیون های عصبی منتج از ستیغ عصبی به قسمت انتهایی لوله گوارشی است . در حالت تیپیک بیماری در نخستین روزهای بدو تولد علائم خود را نشان می دهد و بیمارانی که مورد تشخیص قرار نگیرند در انواع مختلف آن در نهایت قادر به ادامه حیات نخواهند بود ولی به دلایل گوناگون امکان به تاخیر افتادن تشخیص وجود دارد . تشخیص بیماری هیرشپرونگ به دو جنبه تشخیص بالینی و پاتولوژیک تقسیم می گردد . در حال حاضر استاندارد طلائی تشخیصی برای این بیماری تهیه بیوپسی از قسمت درگیر کولون و عدم رویت گانگلیون های عصبی و رشته های عصبی هایپرتروفیک در شبکه میانتریک می باشد . استفاده از مارکرهای بیوشیمیایی بسیار مطرح می باشد که در این مطالعه قصد داریم کالرتینین و سلول های کاجال را در نمونه های بیوپسی رکتوم بررسی نماییم . مواد و روشها: در این مطالعه 70 نفر از کودکان و نوزادان مراجعه نموده به بیمارستان کودکان تبریز با تشخیص احتمالی هیرشپرونگ تحت بررسی های استاندارد شامل انجام بیوپسی رکتوم قرار گرفتند . در نمونه های به دست آمده رنگ آمیزی مارکرهای کالرتینین و سلول کاجال ( CD34 و CD117 ) انجام و مورد بررسی قرار گرفت . نتایج: در بررسی نمونه ها مارکر کالرتینین بطور 100% با تشخیص بیماری هیرشپرونگ همخوانی داشت ( اختصاصیت و حساسیت 100% ) در مورد مارکر های سلول کاجال در موارد بیماری هیرشپرونگ نامنظمی در استقرار سلول های کاجال به چشم میخورد که در موارد نرمال وجود ندارد و حساسیت و اختصاصیت 100 % برای این مارکرها نیز بدست آمد .