بررسی تاثیر ملاتونین در درمان سندرم دیسترس تنفسی و پیشگیری از دیس پلازی برونکوپولمونری

Abstract

ملاتونین یک عامل چربی دوست است و به سرعت وارد سلولها می شود و فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی آن ثابت شده است. در این طرح با تجویز ملاتونین علاوه بر سورفکتانت که به عنوان آنتی اکسیدان و فعال کننده پیش سازهای آنتی اکسیدانی می باشد ، به بررسی تاثیر آن بر روی بیماری های سندرم دیسترس تنفسی پرداخته شد. مواد و روش ها: نوزادان نارسی که وارد مطالعه ما شدند به صورت تصادفی در دو گروه قرار داده شدند. در یگ گروه سورفکتانت داخل تراشه تزریق گردید و در گروه دیگر علاوه بر سورفکتانت به میزان 5 mg/kg/day تا سه روز ملاتونین تجویز شد. تمامی نوزادان هر روز از نظر میزان نیاز به Fio2 و دیسترس تنفسی، علام بالینی PDA و سایر عوارض معاینه و حداقل تا 28 روز پس از تولد از نظر نیاز به اکسیژن پیگیری شدند. یافته ها: میزان مرگ و میر در گروه سورفاکتانت ۱۵٪ بود و در گروه سورفاکتانت به همراه ملاتونین این مقدار به نصف (۵/۷ ٪) کاهش یافته بود٬ این اختلاف با ۰۰۹/۰P value= از نظر آماری معنی دار بود میزان بروز دیسپلازی برونکوپولمونژی و سایر عوارض شامل خونریزی ریوی٬ سندرم های نشت هوا٬ باز بودن مجرای شریانی ٬ خونریزی داخل بطنی براساس شدت نیز در دریافت کنندگان سورفاکتانت به همراه ملاتونین کمتر بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود.