مقایسه ریزسختی ، زبری سطحی و جذب آب بیس های آکریلی ورتکس پختنی معمول و ورتکس تزریقی

Abstract

سابقه و هدف: پلی متیل متاکریلات یکی از پرکاربردترین مواد در پروتز می باشد که برای ساخت دنچربیس مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از عیب های اصلی این ماده، انقباض پلیمریزاسیون آن می باشد که سبب ایجاد مشکلات کلینیکی در حین استفاده می شود. راه های متعددی از قبیل استفاده از روش مولدینگ تزریقی برای حل این مشکل پیشنهاد شده است. ویژگی هایی مثل ریزسختی، زبری سطحی و جذب آب بر کیفیت پروتز تاثیر می گذارند. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه ریز سختی، زبری سطحی و جذب آب یک رزین آکریلی معمول با یک رزین آکریلی تزریقی می باشد. مواد و روش ها: دو گروه از پلی متیل متاکریلات ها که شامل یک رزین آکریلی معمول(ورتکس) برای روش مولدینگ فشاری و یک رزین آکریلی تزریقی(ورتکس) برای روش مولدینگ تزریقی استفاده شد. برای هر تست 20 نمونه(10 نمونه از هر ماده) ساخته شد. تست سختی با استفاده از دستگاه تست سختی ویکرز، تست زبری سطحی با استفاده از پروفیلومتر و تست جذب آب با استفاده از یک ترازوی دیجیتالی انجام گرفت. به منظور مقایسه ریزسختی، زبری سطحی و جذب آب بین دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد . داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 آنالیز شد. مقدار 0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین ریز سختی نمونه های ورتکس پختنی معمول، برابر با1.28 11.86± و نمونه های ورتکس تزریقی ، برابر با4.30 25.18± کیلوگرم بر متر مربع بود. همجنین میانگین زبری سطحی نمونه های ورتکس پختنی معمول، برابر با2.69 7.58± و نمونه های ورتکس تزریقی، برابر با1.12 4.90± میکرومتر و میانگین جذب آب نمونه های ورتکس پختنی معمول، برابر با 25.00±2.54 و نمونه های ورتکس تزریقی، برابر با2.68 21.29± میکروگرم بر میلی متر مکعب بود. بررسی نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که میزان ریزسختی نمونه های ورتکس تزریقی به طور معنی داری بیشتر از نمونه های ورتکس پختنی معمول بود.(p value<0.05) همچنین میزان زبری سطحی و جذب آب نمونه های تزریقی به طور معنی داری کمتر از نمونه های ورتکس پختنی معمول بود.(p value<0.05) نتیجه گیری: ساخت دنچر به روش مولدینگ تزریقی سبب افزایش ریز سختی و کاهش زبری سطحی و جذب آب دنچر بیس می گردد . بنابراین ساخت دنچر با این روش می تواند سبب بهبود کیفیت و ماندگاری دنچر گردد.