استفاده از پوزیسیون چمباتمه برای سهولت انجام بلوک نخاعی در بیماران تحت زایمان سزارین

Abstract

انتخاب پوزیسیون مناسب طی القای بی حسی نخاعی برای زنان باردار و آنستزیست ها جهت اجتناب از بی حسی نخاعی ناکامل و ناموفق ضروری است. پوزیسیون نشسته به طور شایع برای بی حسی نخاعی استفاده می شود. در وضعیت نشسته ، کاهش لوردوز کمری برای دسترسی آسان تر به فضای بین مهره ای و دورمر اساسی است. پوزیسیون نشسته چمباتمه (Squatting) جهت افزایش فضای بین مهره ای معرفی شده است. هدف این مطالعه ، استفاده از پوزیسیون نشسته چمباتمه برای سهولت انجام بلوک نخاعی در بیماران تحت زایمان سزارین و مقایسه آن با پوزیسیون نشسته کلاسیک بود. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور ، 120 خانم باردار ترم و تک قلویی در سنین 40-18 سال با کلاس I یا IIدرجه¬بندی متخصصین بیهوشی آمریکا (ASA) تحت زایمان سزارین با بی¬حسی نخاعی بررسی شدند. بیماران گروه مطالعه (60 مورد) در وضعیت نشسته چمباتمه و بیماران گروه شاهد (60 مورد) در وضعیت نشسته استاندارد تحت بی¬حسی نخاعی قرار گرفتند. فراوانی موفقیت و سایر متغیرهای بی حسی نخاعی در دو گروه مطالعه ارزیابی و مقایسه شدند. یافته ها: فراوانی بی حسی نخاعی موفق در اولین تلاش در بیماران گروه مطالعه (67/91 درصد) به طور معنی دار بیشتر از بیماران گروه شاهد (34/78 در صد) بود (۰۳۴/۰p=). میانگین نمره دشواری لندمارک های ستون مهره ای (۹۷/۰ ± ۲۰/۱ در مقابل ۰۷/۱ ± ۸۰/۱ و ۰۰۲/۰p=) ، میانگین فراوانی تماس سوزن نخاعی با استخوان مهره ای (۳۴/۱ ± ۴۸/۱ در مقابل ۷۴/۱ ± ۴۵/۲ و ۰۰۱/۰p=) ، میانگین نمره سهولت انجام بی حسی (۷۶/۱ ± ۹۱/۱ در مقابل ۱۰/۲ ± ۱۱/۳ و ۰۰۱/۰p=) در بیماران گروه مطالعه کمتر از بیماران گروه شاهد بود. فراوانی درجه آسان سهولت (دشواری) بی حسی نخاعی در بیماران گروه مطالعه به طور معنی داری نسبت به بیماران گروه شاهد بیشتر بود (50 درصد در مقابل 67/26 درصد و ۰۰۹/۰p=).