اثر مکمل یاری سدیم بوتیرات بر وضعیت متابولیک، شاخص های سرمی استرس اکسیداتیو و میزان بیان ژن شاخص‌های التهابی مرتبط با پیروپتوز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

دریافت مکمل Na.But باعث کاهش معنی‌دار میزان انرژی، کربوهیدرات و پروتئین دریافتی (p به ترتیب <0.001 ، 0.001 و 0.005) و افزایش معنی‌دار بیان ژن‌های IL-1β و IL-18 (به ترتیب p=0.039 و p=0.004) در گروه مداخله نسبت به گروه دارونما شد. آنالیزهای درون‌گروهی نشان داد که دریافت مکمل Na.But به طور معنی‌داری شاخص دور کمر و همچنین سطح فشار خون دیاستول و سیستول را در گروه مداخله کاهش داد (p به ترتیب 0.013، 0.002 و 0.016). در ارتباط با شاخص‌های گلایسمیک، لیپیدی و اکسیدونیتروزاتیو، اگرچه در پایان مداخله تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد، اما در گروه دریافت کننده مکمل بوتیرات، قند خون 2 ساعت پس از غذا (BS2hpp) و سطح نیتریک اکساید کاهش معنی‌دار (به ترتیب p=0.016 و p=0.040) و TC، LDL-C، انسولین و شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) افزایش معنی‌دار نشان دادند (p به ترتیب 0.001، 0.005، 0.047 و 0.008). افزایش در HOMA-IR پس از تعدیل نتایج مطالعه بر اساس مدل ۱ همچنان معنی‌دار بود (p=0.033). تفاوت در سایر شاخص‌های مورد بررسی بین دو گروه در پایان مداخله از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. نتیجه¬گیری: با این که نتایج مطالعه حاضر حاکی از اثرات مفید احتمالی مکمل بوتیرات بر بهبود عوامل خطر مربوط به دیابت نوع ۲ شامل برخی پارامترهای تن سنجی، گلایسمیک و سطوح فشار خون می باشد، اما به نظر می رسد تغییرات نامطلوبی نیز در برخی دیگر از شاخص‌ها در پی مکمل یاری سدیم بوتیرات محتمل است. مطالعات با حجم نمونه بیشتر و طول مدت مداخله طولانی‌تر برای تایید نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد. واژگان کلیدی: دیابت نوع 2، سدیم بوتیرات، وضعیت متابولیک، فشارخون، نیتریک اکساید، اینترلوکین-1β، اینترلوکین-18