ارتباط ریسک آپنه انسدادی خواب با پیش آگهی و بهبود عوارض ناشی از سکته مغزی

Abstract

این مطالعه با هدف بررسی اثرات آپنه انسدادی خواب بر روی پیش آگهی و بهبود عوارض و ناتوانی های ناشی از سکته مغزی انجام گردید. روش کار و مواد: در مطالعه‌ی کوهورت-آینده نگر حاضر 125 بیمار مبتلا به سکته ی مغزی بستری در بیمارسـتان رازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران از لحاظ ریسک آپنه بر اساس Stop-bang در دو گروه تقسیم بندی شدند. سپس شدت ناتوانی (mRS)، بیماری (NIHSS)، مدت بستری و مورتالیتی در روزهای اول، ترخیص و پیگیری سه ماهه مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 23 مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: % 4/86 از بیماران حداقل یک ریسک فاکتور برای ابتلا به سکته های مغزی را داشتند. شایعترین ریسک فاکتورهای سکته شامل فشارخون (% 6/61) و دیابت (% 8/28) بودند. هر چند مدت بستری و مورتالیتی در گروه high risk بیشتر بود، ولی تفاوت آماری معنی داری بین این دو گروه دیده نشد (به ترتیب P=0.14, 0.55). سیر تغییرات NIHSS گروه پرخطر با کم خطر متفاوت بود (P<0.01). در بررسی سیر تغییرات هر یک از گروه ها به صورت جداگانه، تفاوت معنی داری هم در گروه پرخطر (P<0.01) و هم در گروه کم خطر (P<0.01) دیده شد. سیر تغییرات mRS گروه پرخطر همانند کم خطر می باشد (P=0.73). در بررسی سیر تغییرات هر یک از گروه ها به صورت جداگانه، تفاوت معنی داری هم در گروه پرخطر (P<0.01) و هم در گروه کم خطر (P<0.01) دیده شد.