مطالعه اثر مهار کنندگي تورين بر سميت ناشي از مصرف داروها

Abstract

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر تورين خوراكي بر بروز عوارض نامطلوب ناشي از داروهاي متوتركسات، كاربامازپين و جنتامايسين بود. توان تورين در كنترل اين عوارض مطالعه و بين دو گروه دارو و دارونما مقايسه گرديد. مواد و روشها: در هر گروه (دارو) 32 شركت كننده مطالعه را به انتها رساندند. جمعيت مورد مطالعه با روش دوسو كور بصورت تصادفي(راندوم) وارد يكي از دو گروه تورين و دارونما گرديدند. دوز دريافتي تورين و دارونما روزانه 2 گرم خوراكي بود. بروز عوارض نامطلوب و كيفيت زندگي شركت كنندگان بررسي گرديد. شمارش سلولهاي خوني، هموگلوبين، هماتوكريت، همچنين غلظت بيليروبين، ترانس آمينازها، اوره و كراتينين سرم بررسي گرديد. نتايج با استفاده از تستهاي آماري كاي دو، تي تست يا يومن ويتني آناليز گرديدند. نتايج: نتايج حاصل از مطالعه نشانگر اين مطلب است كه تجويز تورين باعث كاهش عوارض نامطلوب ناشي ازشيمي درماني از جمله تهوع و استفراغ، تغيير در درك طعم و بو، كاهش اشتها و خستگي مي گردد. تورين باعث كاهش عوارض نامطلوب ناشي از كاربامازپين از جمله تهوع و خواب آلودگي مي گردد. ميزان گلبولهاي سفيد خون به صورت معني دار (P< 0.05) در افراد دريافت كننده تورين افزايش يافته است. تجويز تورين منجر به بهبود عملكرد كبد و كليه مي گردد (P< 0.05) كه نشانگر آن كاهش غلظت بيليروبين، ترانس آمينازها، اوره و كراتينين سرم در گروه دريافت كننده تورين در مقايسه با گروه دارونما مي باشد. علاوه بر اين دريافت تورين باعث بهبود سطح سرمي مالون دي آلدئيد، ميلوپراكسيداز و سوپراكسيد ديسموتاز و همچنين افزايش معني دار سطح سرمي گلوتاتيون مي گردد (P< 0.05). بحث و نتيجه گيری: تجويز تورين باعث كاهش عوارض نامطلوب ناشي از شيمي درماني مي گردد .همچنين باعث كاهش بروز دوره هاي تبدار و افزايش تعداد گلبولهاي سفيد مي گردد كه علت احتمالي آن افزايش تكثير لنفوسيتها و مهار آپوپتوز لكوسيتها است. بعلاوه تورين باعث كاهش هپاتوتوكسيسيتي و نفروتوكسيسيتي ميگردد كه علت احتمالي آن اثرات آنتي اكسيداني و پايداركنندگي غشا تورين مي باشد. تورين باعث كاهش عوارض نامطاوب ناشي از كاربامازپين از جمله هپاتوتوكسيسيتي مي گردد كه ناشي از اثرات آنتي اكسيداني و پايداركنندگي غشا تورين مي باشد. تورين باعث جلوگيري از نفروتوكسيسيتي ايجاد شده توسط جنتامايسين مي گردد كه ناشي از جلوگيري از تجمع دارو در كليه توسط تورين مي باشد. اين اثر تورين ممكن است ناشي از افزايش پايداري غشا سلولي يا واكنش با كلسيم مي باشد.