بررسی وضعیت مشاوره دارویی در داروخانه های شهرستان تبریز و ارائه راهکارهای بهبود آن

Abstract

مقدمه: عوامل مختلفی همچون مشغله موجود در حوزه طبابت، سبب می شود بیشتر بیماران برای شروع دارودرمانی و اهمیت مصرف دارو توجیه نشده باشند. اینجاست که داروساز با اطلاعاتش در خصوص بیماری ها و جایگاه داروها در درمان می تواند به سوالات بیمار در موارد مختلف پاسخ دهد. هدف: در این مطالعه مواردی که باعث ایجاد محدودیت در ارتباط میان بیمار و داروساز می گردد و نیز چگونگی رفع محدودیت های موجود در این رابطه بررسی شده است. روش کار و مواد: بر این اساس یک مطالعه مقطعی با استفاده از دو نوع پرسشنامه که به طور جداگانه توسط 200 نفر از بیماران و همچنین 200 نفر از داروسازان تکمیل گردید، انجام گرفت. پرسشنامه ها بر اساس مقیاس درجه بندی لیکرت طراحی شد. ضریب پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه گردید (684/0 برای پرسشنامه بیماران و 731/0 برای پرسشنامه داروسازان). یافته ها: نتایج بدست آمده نشان می دهد که عدم آگاهی مردم از وظایف داروسازان (طبق نظر 7/88% از داروسازان و 5/79% از بیماران) از عوامل مهم عدم رغبت بیماران در ایجاد ارتباط علمی و صحیح و مشاوره با داروسازان می باشد. عوامل دیگری از قبیل شلوغی داروخانه نیز باعث مغفول ماندن مشاوره دارویی در داروخانه می گردد (طبق نظر 6/65% از بیماران و 4/77% از داروسازان). دیگر پارامترهای موثر در محدودیت مشاوره دارویی در یافته های تحقیق مورد بررسی قرار گرفته اند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، لازم است بیماران به نحو مقتضی از توانایی ها و وظایف داروسازان آگاه گردند و بعلاوه از طریق یک آموزش مناسب سطح آگاهی بیماران را در این خصوص به طور مستمر افزایش داد. در این صورت می توان به اعتلای سطح روابط میان بیمار و داروساز امیدوار بود.