تهيه پراکندگی های جامد و نانوذرات آتورواستاتين و ازيتيمايب و بررسی سرعت انحلال و خصوصيات فيزيکوشيميايی آنها

Abstract

سابقه و زمینه: افزايش محلوليت داروهاي كم محلول يكي از مسائل مهم در توسعه و گسترش فرمولاسيون داروها به شمار مي رود. رويكردهاي بسياري جهت افزايش محلوليت داروها وجود دارد که از این میان روش تهيه پراكندگي های جامد و در سال هاي اخير نانوذرات پليمري به ميزان زيادي مورد توجه قرار گرفته اند. آتوروستاتین (ATV) و ازتیمایب (EZT) از داروهای کاهنده چربی خون ، هر دو متعلق به کلاس 2 رده بندی بیوفارماسیوتیکس بوده و از محلولیت پایین رنج میبرند. هدف: در مطالعه حاضر پراکندگی های جامد ATV و EZT به صورت جداگانه و مخلوط با هم با کمک پلیمر پلی وینیل پیرولیدون K30، توسط روش های تبخیر حلال و الکترواسپرینگ تهیه شدند. روش کار: سرعت رهش دارو و ديگر خصوصيات فيزيكوشيميايي آنها با استفاده از تکنیکهای FTIR ، ديفراكسيون اشعهX ، آنالیز حرارتی و ميکروسکوپ الکترونی نگاره مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. به دلیل هم پوشانی طیف های UVداروهای مورد نظر، جهت بررسی پروفایل رهش این دو دارو در فرمولاسیون های مخلوط، از یکی از روشهای کالیبراسیون چند متغیره به نام روش حداقل مربعات جزیی بهره گرفته شد. نتایج: بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی نمونه های تهیه شده با روش حلال و الکترواسپرینگ، حاکی از کاهش کریستالینیته دارو و ایجاد پیوند هیدروژنی میان دارو و پلیمر در نمونه های تهیه شده بود. بررسی پروفایل رهش فرمولاسیون های تهیه شده نشان داد که کلیه پراکندگی های تهیه شده رهش بهبودیافته تری نسبت به داروی خالص و مخلوط های فیزیکی متناظرشان داشتند، در ثانی پراکندگی های جامد تهیه شده به روش الکترواسپری با نسبت دارو به پلیمر 1 به 1، کارایی بیشتری از نمونه های مشابه تهیه شده به روش حلال داشتند. مطالعات درون تن صورت گرفته نیز نشان داد که کارایی درون تن نمونه های تهیه شده ارتباط مستقیم با خصوصیات رهش داروها داشت. لذا، بهبود در خصوصیات رهش دارو می تواند منجر به افزایش کارایی درمانی آنها شود. نتیجه گیری: در نهایت با توجه به برتری روش الکترواسپینگ در بهبود خصوصیات انحلال، این روش میتواند به عنوان یک روش کارا در بهبود خصوصیات انحلال و کارایی درمانی داروهای کم محلول در نظر گرفته شود.