بررسی حصول هدف درمانی با دوزهای معمول و بالای يکبار در روز آمیکاسین در افراد مسن بدحال

Abstract

بدلیل اندکس درمانی باریک آمیکاسین، دوز درمانی ایده آل آن در مقالات همواره مورد بحث بوده است. با توجه به اینکه در افراد مسن مبتلا به عفونت شدید، تغییرات حجم ظاهری انتشار و فاکتورهای فارماکوکینتیکی با پیچیدگی های فراوان همراه است، استفاده از دوز آغازگر 25 میلی گرم بر گیلوگرم روزی یکبار آمیکاسین، جهت نیل به اهداف درمانی مطلوب که رسیدن به غلظتlm/gμ 60 دارودر خون است، مطرح می باشد. اهداف: هدف از این مطالعه تعيين غلظت پيک آميکاسين در افراد مسن بدحال دريافت کننده دوز معمول و دوز بالای یکبار در روز آميکاسين و بررسی ایجاد غلظت های درمانی مناسب است. مواد و روش ها: بیماران مورد مطالعه 30 نفر فرد مسن(سن 65≤ ) بستری در بخش مراقبت های ویژه، مشکوک و یا مبتلا به عفونت ناشی از باکتری گرم منفی بودند که به صورت رندوم به 2 گروه درمانی 15 نفره تقسیم شدند(گروه A وB). یک گروه دوز استاندارد mg/kg/day15 و گروه دیگر دوز mg/kg/day25 دریافت کرد. جهت محاسبه دوز آمیکاسین برای هر بیمار از فاکتور IBW استفاده شد. جهت تعميم داده ها به جمعیت بیشتر روش شبيه سازي پارامتر فارماکوديناميکي آميکاسين به کار گرفته شد.

نتایج: غلظت دارو درهیچ یک از افرد گروه A، به غلظت درمانی مطلوب نرسید. اما در گروه B، 50 درصد بیماران به غلظت درمانی مورد نظر رسیدند. گرچه سطح سرمی حداقل دارو ، در تعدادی از بیماران به بیشتر از 5μg/ml رسید. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که آمیکاسین با دوز استاندارد به هیچ وجه نمی تواند در بیماران مسن با عفونت شدید به غلظت درمانی مطلوب برسد. اما با دوزهای بالاتر از استاندارد،غلظت های موثر درمانی در تعدادی از بیماران ایجاد شد. اگرچه احتمال بروز نفروتوکسیسته به علت بیشتر بودن غلظت حداقل سرمی از 5μg/ml در برخی بیماران ،بالاتر رفت.