بررسی اثرات تجویز سلنیوم خوراکی بر روی سطح سرمی آهن و فریتین در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور

Abstract

بتا تالاسمی ماژور یکی از شایعترین اختلالات ژنتیکی میباشد که به علت جهش در دو زنجیره بتا گلوبولین رخ می دهد . سلنیوم بخشی از اکتیوسایت گلوتاتیون پراکسیداز میباشد که یک آنزیم آنتی اکسیدان است .مطالعات نشان می دهد که افزایش بار آهن در بیماران بتاتالاسمی به دلیل انتقال خون های مکرر منجر به افزایش تولید گونه های فعال اکسیژن و استرس اکسیداتیو می شود. هدف: هدف این مطالعه بررسی اثرات تجویز سلنیوم خوراکی بر روی سطح سرمی فریتین و آهن در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور می باشد. مواد و روش کار: این مطالعه بر روی 34 بیمار مبتلا به بتا تالاسمی ماژور که وابسته به تزریق خون بودند، صورت گرفت . تمام بیماران مکمل خوراکی سلنیوم 200 mcg/day دریافت کردند. از تمام بیماران در بیس لاین و یک ماه بعد از مداخله یک نمونه خونی گرفته شد و ، آهن، سرم کراتینین، CBC, BUNٍ LDH, ESR, FBS, TIBC, CRP, AST/ALT, ALP اندازه گیری شد. سطح سلنیوم نیز به صورت بیس لاین توسط روش atomic absorption اندازه گیری شد.

نتایج: این مطالعه نشان داد که تجویز سلنیوم در بیماران تالاسمی منجر به کاهش قابل توجه سطح ALT کبدی می شود. (P-value=0.007) که نشان دهنده اثرات مثبت سلنیوم در این بیماران می باشد. همچنین میزان ریزش مو نیز در این بیماران بعد از تجویز سلنیوم بهبود یافت (P-value=0.004). بحث و نتیجه گیری: در بیماران تالاسمی با وجود استفاده از شلاتور های آهن، سطح ALT بیماران بالا بود و به خاطر اثرات آنتی اکسیدانی سلنیوم، سطح ALT به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. همچنین به علت اثرات مثبت سلنیوم بر روی سلامت مو، ریزش موی بیماران به طور قابل ملاحظه ای بهبود پیدا کرد. هر چند که بین مصرف سلنیوم و سطح اهن و فریتین ارتباط معناداری یافت نشد.