بررسی اثر متفورمین بر سطح سرمی و بافتی اندوکان در موش های سوری دیابتیک

Abstract

مقدمه: اندوکان پروتئینی است که از تیپ سل اندوتلیال ترشح می شود و از واسطه های عروق زایی در بدن است. امروزه دیابت جزء بیماریهایی است که آمار بروز بالایی بین مردم دارد و عروق زایی معیوب یکی از علل عوارض ایجاد آن می باشد. اهداف: هدف این تحقیق بررسی سطح اندوکان در موش های سوری دیابتیک و بررسی اثر متفورمین (به عنوان یکی از داروهای رایج در درمان دیابت) بر سطح اندوکان در موشهای سوری دیابتیک می بود. روش کار: محقق 44 موش را به صورت اتفاقی از بین 80 موش سوری انتخاب و به 4 گروه تقسیم کرد: یک گروه کنترل و سه گروه آزمایشی ( دیابتی، دیابتی دریافت کننده متفورمین دوز کم(mg/kg.day50(، دیابتی دریافت کننده متفورمین دوز بالا (mg/kg.day100(). دیابت توسط تک دوز mg/kg150استرپتوزوسین القا شد. وزن و قند خون موشها در طول آزمایش به صورت مداوم اندازه گیری می شد. بعد از 2 هفته، موشها جراحی شدند و نمونه های خون، کبد و کلیه جمع آوری و در Cº 80- نگهداری شد. در نهایت برای اندازه گیری غلظت اندوکان، از کیت الیزای اندوکان موشی استفاده شد. بافتها توسط بافر استخراج و در دستگاه هموژنایزر هموژنیزه گردید. میزان جذب تمام نمونه ها در450 نانومتر خوانده و غلظت اندوکان برای هر نمونه محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد میزان اندوکان در موشهای دیابتیک در مقایسه با موشهای کنترل کاهش یافته بود اما این کاهش معنی دار نبود(P>0.05) و متفورمین اثر کاهشی بر سطح اندوکان بافتهای کلیه و کبد داشت (P<0.05). هرچند، ما نتیجه ی معنی داری برای سطح سرمی اندوکان مشاهده نکردیم. نتیجه گیری: متفورمین باعث کاهش سطح اندوکان در سرم و بافتهای موشهای دیابتی می شود. این یافته ها را می توان بر اساس مکانیسم اثرهای متفورمین بر سطح اندوکان از طریق Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF) و مسیر(mTOR) mammalian Target of Rapamycin بحث کرد.متفورمین با کاهش VEGF و مهار مسیر mTOR اندوکان را کاهش می دهد. یافته ها کاربرد هایی برای تحقیقات آتی و دانشجو ها، اساتید و متخصصین فارماکولوژی دارد.