فرمولاسیون وبررسی فیزیکال فارماسی کوکریستالهای داروهای کلاس دو بیوفارماسیوتیکال

Abstract

مقدمه: افزایش فراهمی زیستی دارو های کم محلول در آب حیطه ای مهم از تحقیقات می باشد. تهیه ی کوکریستال های داروهای کم محلول با کوفورمرهای مناسب راهی جدید برای افزایش فراهمی زیستی می باشد. اهداف: مطالعه ی حاضر کارایی روش کوکرستالیزاسیون در افزایش سرعت انحلال داروهای کم محلول را بررسی می کند. روشها : پیروکسیکام، ایندومتاسین، ناپروکسن، و گلی کلازید مطالعه شدند. تهیه ی کوکریستال ها با همسایش تسریع شده با حلال، سوسپانسیون، الکترواسپری و تبخیر حلال انجام شد. دیاگرام فاز دوتایی برای سیستم گلی کلازید-سوکسینیک اسید رسم شد. کوکریستال ها با روش های حرارتی، تفرق اشعه ی ایکس، اسپکتروسکوپی، میکروسکوپی و مساحت سطحی بررسی شدند. زاویه ی تماس و اندازه ی ذره ای پودر ها هم اندازه گیری شد. محلولیت ظاهری، سرعت انحلال ذاتی و انحلال پودری کوکریستال ها با سایر فرم ها مقایسه شدند. پایداری فیزیکی کوکریستال ها هم ارزیابی شد. نتایج: الکترواسپری روشی سریع و موثر برای تهیه ی کوکریستال ها و مخلوط های ائوتکتیک بود. کوکریستال ها و مخلوط های ائوتکتیک تهیه شده با الکترواسپری اندازه هایی از نانو تا میکرومتر داشتند. نانوکوکریستال های ایندومتاسین-ساخارین سه برابر سرعت انحلال بهتری نسبت به کوکریستال عادی داشتند. گلی کلازید به جای کوکریستال یک مخلوط ائوتکتیک با سوکسینیک اسید تشکیل داد و ائوتکتیک تهیه شده با الکترو اسپری با فرمولاسیون مناسب انحلال بهتری نسبت به گلی کلازید نشان داد. کوکریستال های پیروکسیکام با رزورسینول و متیل پارابن تهیه و شناسایی شدند. این کوکریستال ها به دلیل تغییر فاز نتوانستند محلولیت و سرعت انحلال ذاتی را افزایش دهند. از طرف دیگر کوکریستال ها به دلیل بهبود پراکنش و اندازه ی ذره ای کاهش یافته سرعت انحلال پودری را افزایش دادند. بحث: مطالعات ما کارایی روش الکترواسپری برای تهیه و مهندسی ذرات کوکریستال ها و مخلوط های ائوتکتیک دقت لازم باید هنگام تفسیر نتایج انحلال کوکریستال ها صورت گیرد. کوکریستال ها امکان ترانسفرماسیون واسطه گری شده با حلال ها را دارند. بنابراین مهار کننده های مناسب کریستالیزاسیون باید در فرمولاسیون کوکریستال ها استفاده شود.