بررسی اثر دارو¬های شیمی¬درمانی در بیانPD-L1 در رده سلولی سرطان ریه

Abstract

سرطان ریه یکی از شایع¬ترین سرطان¬ها در سرتاسر دنیا و دارای بالاترین میزان نرخ مرگ¬و¬میر در بین سایر سرطان¬ها می¬باشد. یکی از مکانیسم¬های پیشرفت تهاجم و متاستاز و تضعیف پروگنوز این بیماران بیان بالای PD-L1 در این سرطان می¬باشد. شیمی¬درمانی که به طور گسترده¬ای برای مهار رشد تکثیر سلول¬های سرطانی و ایجاد آپوپتوز در درمان سرطان ریه استفاده می¬شود؛ محدودیت¬هایی از جمله مقاومت سلول¬های سرطانی و فرار سلول¬های تومور از سیستم ایمنی دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات داروهای رایج شیمی درمانی مورد استفاده در سرطان ریه در بیان PD-L1 در سلول¬های توموری،جهت کمک به انتخاب رژیم¬های مناسب درمانی و افزایش بقای عمر بیماران می¬باشد. مواد و روش¬ها: این مطالعه بر روی رده سلولی A549 انجام گرفت. ابتدا سلولهای سرطانی کشت داده شدند، سپس میزان بیان ژن PD-L1 در این رده¬ی سلولی به وسیلهqRT-PCR اندازه¬گیری شد. میزان رشد و تکثیر سلول¬های سرطانی توسط تکنیکMTT مورد بررسی قرار گرفت. همچنین میزان بیان ژن PD-L1در رده¬ی A549 سرطان ریه پس از اضافه کردن داروهای شیمی درمانی به وسیله¬ی qRT-PCR اندازه¬گیری ¬شد. یافته ها: میزان بیان ژن PD-L1 پس از ۲۴ و ۴۸ ساعت بعد از تیمار با دارو¬های سیس¬پلاتین، دوستاکسل، پاکلی¬تاکسل و کاربوپلاتین افزایش یافت. تحلیل حاصل نشان ¬داد که افزایش بیان این ژن در پاسخ به این داروها در هر دو بازه¬ی زمانی از نظر آماری معنی دار می¬باشد.