شيوع اختلال نقص توجه- بيش فعالي در سالمندان شهر تبریز

Abstract

اختلال نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) اختلالی شایع در دوران کودکی و نوجوانی است و ممکن است تا آخر عمر دوام داشته باشد مرور مطالعات قبلی بر این مساله تاکید دارد که این اختلال تاثیر بسزایی در زندگی اجتماعی و روابط بین فردی می گذارد. مصرف خواب آورها و مخدرها، تغییر شغل های مکرر، طلاق و بی کاری و افت کارایی مشکلات شایعی است که در افراد بالغ مبتلا به ADHD دیده می شود. به همین دلیل مهم است که شیوع این اختلال در دوران بزرگسالی و سالمندی مشخص باشد و پژوهش حاضر با هدف برآورد شیوع ADHD در سالمندان شهر تبریز صورت گرفته است. روش کار و مواد: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است و تعداد 1043 سالمند 60 ساله و بالاتر در شهر تبریز به روش تصادفی خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند. ابتدا 150خوشه بصورت رندوم انتخاب و بعد از هر خوشه 20 خانوار در نظر گرفته شد. هر فرد سالمند با اختلال شدید فیزیکی و یا روانپزشکی از مطالعه خارج شد و بعد با مراجعه به درب منازل غربالگری اولیه براساس پرسشنامه منطبق با کرایتریاهای ADHD انجام و 283 نفر به عنوان افراد مشکوک شناسایی شدند. سپس مصاحبه بالینی براساس DSM5 در این افراد صورت گرفت و افراد با علایم قطعی ADHD به عنوان سالمند مبتلا به ADHD تشخیص داده شدند. یافته ها: از میان 1043 فرد شرکت کننده در مطالعه 458 نفر (9/43%) مرد و 585 نفر (1/54 %) زن بودند. شیوع ADHD در غربالگری اولیه 383 نفر و براساس مصاحبه بالینی 41 نفر (93/3 %) بعنوان موارد قطعی تشخیص داده شدند که از این تعداد 17 نفر زن (7/3 % ) و 24 نفر مرد (1/4 %) بودند. بین سن، جنس و وضعیت اجتماعی اقتصادی با ابتلا به ADHD در سالمندان ارتباطی به دست نیامد.