تهيه نانواسپانج هاي بورتزوميب و بررسي خصوصيات برون تن و درون تن آن ها

Abstract

بورتزوميب (BTZ) به عنوان يك داروي ضد سرطان از راه تزريقي استفاده مي شود که براي بيماران نامطلوب مي باشد. هدف: هدف از اين مطالعه، بررسي ميزان سميت و نفوذپذيري روده اي بورتزوميب از طريق بارگيري در نانواسپانج هاي سيکلودکستريني تهيه شده، مي باشد. روش کار: دو نوع نانواسپانج سيکلودکستريني (CDNS) با درصد کراس لينکر مختلف جهت بارگيري BTZ سنتز شده و با استفاده از ابزارهاي DLS ، TEM ، FTIR و DSC مورد مطالعه قرار گرفتند. هر دو حامل جهت بررسي ميزان بارگيري دارو و نيز رهش برون تن بررسي شدند. مطالعات سلولي و نفوذپذيري روده اي نيز به ترتيب با استفاده از روش MTT و SPIP انجام گرفتند. يافته ها: هر دو حامل ساخته شده، CDNS 1:2 (EE: 51.1% و LC: 20.6%) و CDNS 1:4 (EE: 72% و LC: 28.2%)، قادر به بارگيري بورتزوميب در ساختار متخلل خود بوده اند. نتايج تست هاي FTIR و DSC تأييدي در جهت ساخت حامل هاي ذکر شده و دليلي بر انکپسولاسيون دارو مي باشد. نمودارهاي رهش برون تن نيز رهش آهسته ي دارو از CDNS 1:4 در مدت زمان 72 ساعت را نشان داده اند. براساس نتايج حاصل از مطالعات برون تن، BTZ-CDNS 1: 4 جهت مطالعات بعدي انتخاب شد. اين حامل غير سمي برداشت قابل توجهي توسط سلولهاي سرطاني MCF-7 ( 9/93 % در مدت 3 ساعت) داشته، ولي ميزان سميت داروي بارگيري شده را (IC50 براي 48 ساعت: ng/ml 16/13)، در مقايسه با بورتزوميب آزاد (IC50 براي 48 ساعت: ng/ml 24/0)، کاهش داده است. نفوذپذيري روده اي BTZ در رت در حالت بارگيري شده نيز حدود 8/5 برابر افزايش يافته است. نتيجه گيري: CDNS 1: 4 را مي توان به عنوان يک حامل غير سمي با ميزان بارگيري بالا و رهش آهسته BTZ معرفي کرد. اين حامل توسط سل لاين MCF-7 برداشت قابل توجهي داشته و ميزان نفوذپذيري روده اي BTZ را نيز افزايش داده است.