شیوع عوارض کبدی در بیماران مصروع مراجعه کننده به درمانگاه صرع

Abstract

عوارض جانبی داروهای ضدتشنج شیوع بالایی دارد و تاثیر بسزایی بر کیفیت زندگی دارد همین موضوع می تواند تا 40% به شکست درمان بینجامد. عوارض داروهای ضد تشنج تفاوت بسیاری دارند و از انجایی که اثربخشی تقریبا یکسانی دارند، اغلب فاکتوری مهم برای انتخاب دارو برای درمان است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین شیوع عوارض کبدی داروهای ضدصرع می باشد. مواد و روش ها: از بیماران صرعی به عنوان پایه آزمایشات شامل آنزیم های عملکرد کبدی یا LFT شامل ALT، AST، GGT و بیلی روبین total، direct و indirect، آلکالن فسفاتاز (ALK) درخواست می شود و وضعیت بالینی بیمار از طریق معاینه بطور دقیق بررسی شده و سپس 2 هفته بعد آزمایشات آنزیم های عملکرد کبدی یا LFT شامل ALT، AST، GGT و بیلی روبین total، direct و indirect، آلکالن فسفاتاز (ALK) و وضعیت بالینی بیمار کنترل مجدد گردید. همچنین در طول سیر درمان، آزمایشات LFT و وضعیت بیمار هر 6 ماه بررسی شد. یافته ها: در این مطالعه بررسی مقطعی داده های مربوط به بیماران کلینیک صرع بیمارستان رازی از بهمن 1398 تا آخر سال تیرماه 1399 جمع آوری گردید و در نهایت تعداد ۶۰۰ بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که میانگین سن بیماران مورد مطالعه برابر ۹۸/۱۴ ± ۴۳/۳۰ سال بود. از نظر توزیع جنسیت، ۳۵۴ مورد (۵۹ درصد) مذکر و ۲۴۵ مورد (۴۱ درصد) مونث بودند. در بررسی تعداد داروهای مورد استفاده برای کنترل صرع در بیماران مورد مطالعه، میانگین تعداد داروی مصرفی ۹۵/۰ ± ۹۰/۱ بود؛ به طوری که ۲۶۲ بیمار (۷/۴۳ درصد) یک دارو، ۱۷۴ بیمار (۲۹ درصد) دو دارو، ۱۲۲ بیمار (۳/۲۰ درصد) سه دارو و ۴۲ بیمار (۷ درصد) چهار دارو مصرف می کردند. بیشترین افزایش در آزمایشات پاراکلینیکی مربوط به افزایش در GGT دو هفته و یک ماه بعد بود که با افزایش تعداد داروی مصرفی مرتبط بود. شایع ترین داروی مصرفی در بیماران مورد مطالعه والپروئیک اسید بود. همچنین میانگین مدت زمان ابتلا به صرع در بیماران مورد مطالعه ۷۶/۱۲۳ ± ۵۶/۱۱۶ ماه با میانه ۷۲ ماه بود و به طور معنی داری بیمارانی که زمان ابتلا طولانی تری داشتند تعداد داروی ضدصرع بیشتری دریافت می کردند (۰۰۱/۰p=).