مقایسه اثر بخشی مصرف کارودیلول به تنهایی در برابر ترکیب ترازوسین - انالاپریل در بیماران مبتلا به پرفشاری خون همراه با بزرگی خوش خیم پروستات

Abstract

مطالعه حاضر با هدف بررسی ومقایسه اثر کارودیلول و ترازوسین در بیماران مبتلا به فشارخون متوسط و بزرگی خوش خیم پروستات بطور همزمان می باشد تا درصورت نتایح مناسب بدلیل تاثیرات همزمان آلفا و بتا بلوکری کارودیلول از این دارو در درمان همزمان کنترل فشار خون و علایم گستره زیرین ادراری بیماران استفاده کنیم. مواد و روش کار : در این مطالعه 40 نفر از مردان بالای چهل سال مراجعه کننده به درمانگاه ارولوژی با علایم LUTS و HTN متوسط که طی یک ماه اخیر تحت درمان دارویی قرار نگرفته اند وارد مطالعه و بعد از تخصیص تصادفی گروه ها، یک گروه تحت درمان با کارودیلول و گروه دیگر تحت درمان با ترازوسین و انالاپریل قرارگرفتند. اندازه گیری فشارخون و معاینه پروستات و اخذ شرح حال از نظر علایم ادراری صورت گرفته و BPH تشخیص و پرسشنامه IPSS تکمیل و آزمایشات PSA و سونوگرافی شکم از نظر PVR و یورو فلومتری جهت ثبت QMAX درخواست میشد. نتایج ثبت و مطالعه CROSS OVER بعداز 8 هفته در دو گروه صورت گرفت. تیتراسیون دوز داروها در جهت کنترل فشار خون در حد نرمال انجام گرفت. یافته ها : در این مطالعه بیماران با علایم LUTS و HTN متوسط تحت ارزیابی های اورولوژیک شامل چکPVR, IPSS, PSA و QMAX در هر دو گروه قبل و بعد از درمان قرار گرفتند. میانگین سن در بیماران دریافت کننده ترازوسین و انالاپریل 86/8 ± 25/61 سال و بیماران دریافت کننده کاردیلول 31/9 ± 60/62 سال بود. (64/0= P) .تفاوت معناداری بین اختلاف کاهش میانگین فشار خون سیستولی و دیاستولی در بیماران گروه ترازوسین و انالاپریل با گروه کارودیلول بعد از درمان وجود نداشت (29/0= P ، 15/0 P =) و در هر دو گروه کاهش فشار خون روءیت گردید. در هر دو گروه شاهد کاهش PVR ، IPSS و PSA دربیماران بوده که تفاوت معناداری بین اختلاف کاهش میانگین PVR ، IPSS و PSA در بیماران گروه ترازوسین و انالاپریل با گروه کارودیلول بعد از درمان وجود نداشت (05/0P>). در اندازه گیری QMAX در هر دو گروه افزایش جریان ادراری روءیت شد و اختلاف میانگین افزایش Q-Max در بیماران دریافت کننده کارودیلول با گروه تزاورسین و انالاپریل بعد از درمان نیز تفاوت معناداری نداشت (05/0P>)