بررسی الگوی مولکولی پاسخ ضد رگزایی سلول های اندوتلیال HUVEC به تیمار با داروی ضد سرطان Paclitaxel

Abstract

درمان سرطان یکی از مهمترین چالش های سیستم های بهداشتی و درمانی امروز است. در بین عوامل شیمی درمانی جدید خانوادهTaxane بعنوان قدرتمندترین عامل که رنج وسیعی از فعالیت را از خودشان نشان می دهند، معرفی شده اند. بر خلاف سلولهای توموری، سلول های اندوتلیال نرمال پایداری بالا و میزان موتاسیون پایینی دارند. بنابراین، هدف قرار دادن سلول های اندوتلیال مفیدتر و موثر تر از سلولهای توموری می تواند باشد. علیرغم مشخص شدن اثرات ضد رگزایی یا تکثیری تاکسان ها بر روی سلول های اندوتلیال، مطالعات محدودی در مورد نحوه این اثر از نظر مولکولی وجود دارد. در این مطالعه به بررسی اثر Paclitaxel بر بیان miRNA های mir-21، mir-106b و mir-155 و ژن هدف HIF-1α خواهیم پرداخت. مواد و روش ها: داروهای شیمی درمانی مورد استفاده برای درمان سرطان های مختلف از جمله داروی Paclitaxel علاوه بر اثرات درمانی بر روی سلول های سرطانی، دارای اثرات جانبی بر روی سلولها و بافت های دیگر از جمله سلول های اندوتلیال پوشاننده دیواره عروق موجود در بافت سرطانی و نیز دیگر بافت های بدن که سالم می باشند، است، که به ترتیب اثرات مفید (مهاری بر بافت توموری) و مضر (مهاری بر عروق دیگر) هستند. رده سلولی HUVEC در محیط کشت RPMI1640 کشت داده شده و آزمون MTT با غلظتهای مختلف Paclitaxel بر روی آنها انجام می شود. سپس سلولها با غلظت IC50 دارو تیمار شده و RNA توتال استخراج شده و پس از سنتز cDNA، با استفاده از real-time PCR کمی mRNA و miRNA های کنترل کننده بیان ژنهای مرتبط با رگزایی (mir-21، mir-106b و mir-155 و یک ژن هدف، HIGF-1α)بررسی شد. یافته ها: تیمار سلول های مورد نظر با پاکلیتاکسل موجب تغییرات بیان در ژن های مورد بررسی شد به گونه ای که بیان ژن های mir-155 و mir-106b به صورت معنی داری افزایش و mir-21 نیزبه صورت معنی داری افزایش یافته است و ژن HIFa1 به صورت معنا داری کاهش یافت.