نانو‌کامپوزیت اکسید‌‌‍‌‌گادولینیوم- اکسید‌بیسموت- هیدروکسی‌آپاتایت به عنوان ماده کنتراست در تصویربرداری دو‌مودالیته تشدید مغناطیسی و مقطع نگاری رایانه ای

Abstract

امروزه روش های مختلف غیر تهاجمی تصویربرداری برای تشخیص بیماری های مختلف به کاربرده می شود. هر یک از این روش ها به تنهایی مزایا و محدودیت هایی دارند. برای جبران این محدودیت ها از روش های تصویربرداری دو یا چند مودالیته استفاده می کنند. تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و توموگرافی کامپیوتری (CT)، روش های تصویربرداری کارآمدی هستند و توسعه ماده کنتراستی که بتواند در هر دو روش استفاده شود، برای تشخیص بیماری های مختلف مفید خواهد بود. نانومواد به دلیل ویژگی های منحصر به فردی که دارند به عنوان ماده کنتراست توجه زیادی به خود جلب کرده اند. روش کار: در این مطالعه نانوکامپوزیت اکسید گادولینیم- اکسید بیسموت- هیدروکسی آپاتایت تهیه شد و نانوکامپوزیت از نظر سایز و ویژگی های ساختاری و سمیت بررسی شد. تصویربرداری MRI و CT بر روی غلظت های مختلف این نانوکامپوزیت انجام گرفت. برای تصاویر سی تی اسکن، نمودار اعداد سی تی بر حسب غلظت های مختلف رسم گردید. از روی تصاویر T1 و T2، منحنی های نرخ های آسایش 1/T1 و 1/T2 به عنوان تابعی از غلظت گادولینیم رسم شد و مقادیر آسایش دهی (r1 و r2) محاسبه شدند. یافته ها: اندازه نانوکامپوزیت 30-20 نانومتر بود. نتایج کشت سلولی ویژگی زیست سازگاری بالایی برای نانوکامپوزیت نشان داد. مقدار آسایش دهی (r1) نانوکامپوزیت ( mM-1s-141/33) هشت برابر بیشتر از ماده کنتراست متداول امنی اسکن ( mM-1s-114/4) بود و با توجه به مقدار به دست آمده برای آسایش دهی r2 نانوکامپوزیت ( mM-1s-133/59) نسبت آسایش دهی (r2/r1) مقدار 7/1 محاسبه شد که نزدیک واحد بود. همچنین، نانوکامپوزیت اعداد سی تی بالاتری در مقایسه با ماده کنتراست متداول، اولتراویست، در غلظت های مشابه داشت.