بررسی اثربخشی دکلونیزاسیون گلوبال با کلرهگزیدین و موپیروسین در پیشگیری از تب و نوتروپنی در بیماران مبتلا به بدخیمی های خونی

Abstract

تب و نوتروپنی و عوارض ناشی از آن یکی از مشکلات شایع در مبتلایان به بدخیمی های خونی می باشد که می تواند باعث اختلال در درمان استاندارد و افزایش مرگ و میر شود. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی دکلونیزاسیون گلوبال با کلرهگزیدین و موپیروسین در پیشگیری از تب و نوتروپنی در بیماران مبتلا به لوسمی های حاد می باشد. مواد و روش ها در این مطالعه بیماران مبتلا به لوسمی های حاد به صورت رندوم در سه گروه قرار گرفتند (هر گروه 32 نفر). گروه اول از دو روز قبل تا 3 روز بعد از شروع شیمی درمانی از دهان شویه کلرهگزیدین به تنهایی استفاده کردند (در کل 5 روز). گروه دوم فقط از قطره بینی موپیروسین از دو روز قبل تا 3 روز بعد از شروع شیمی درمانی استفاده کردند (در کل 5 روز). گروه سوم به عنوان کنترل هیچ گونه دارویی جهت دکلونیزاسیون دریافت نکردند. از بیماران در هر سه گروه قبل از شروع دارودرمانی سواپ بینی تهیه و در محيط كشت آگار خون دار و مانيتول سالت آگار کشت و با استفاده از روشهاي فنوتيپي شناسايي و جهت بررسی شیوع کلونیزاسیون با میکروارگانیسم های MRSA, CONS و سودوموناس بررسی شدند. یافته‎‌ها افرادی که به ترتیب chlorhexidine و Mupirocin دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل 22 درصد (788/0OR=) و 52 درصد (485/0OR=) شانس کمتری برای نیاز به آنتی بیوتیک داشتند. احتمال تب در افرادی که chlorhexidine دریافت کردند در مقایسه با کنترل 33 درصد (672/0OR=) و در افرادی که Mupirocin دریافت کردند در مقایسه با کنترل 54 درصد احتمال کمتری برای تب دار شدن دارند (458/0OR=) . نتیجه‌‎گیری مطالعه ما نشان داد که استفاده از Mupirocin و chlorhexidine در بیماران می تواند کلونیزاسیون حاصل از میکروارگانسم ها را به میزان قابل توجه و معنی داری کاهش دهد.