بررسی ارتباط فعالیت فیزیکی و بهزیستی ذهنی در بین اساتید دانشگاه علوم پزشکی تبریز

Abstract

این مطالعه با هدف اندازه گیری میزان فعالیت اعضای هیات علمی و بررسی رابطه ی آن با بهزیستی ذهنی انجام شده است مواد و روش ها: این مطالعه در بین 218 نفر از اعضا هیات علمی تمام دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی تبریز و ازتیر ماه 98 تا آبان 98 انجام شد . پرسشنامه (WEMWBS) Warwick-Edinburgh Mental Well-being Scale برای ارزیابی بهریستی ذهنی و همچنین میزان فعالیت هریک از افراد با استفاده از پرسشنامه IPAQ (فرم کوتاه شده) سنجیده شد. میزان فعالیت فیزیکی و نمره ی بهزیستی ذهنی در دانشکده های مختلف و در رتبه های مختلف علمی سنجیده شد. مقایسه داده ها و بررسی رابطه بین آن ها با استفاده از آزمون کای دو، همبستگی اسپیرمن، من ویتنی یو و کروسکال والیس در سطح معنی داری 5% با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 صورت گرفت. یافته ها: در این مطالعه از تعداد 288 نفر از اعضای هیئت علمی 218 نفر (با ۶۹/۷۵% درصد پاسخگویی) مورد بررسی قرار گرفتند. ۸/۴۶ درصد فعالیت فیزیکی کمتر از 600 (MET/min) و ۲/۵۳ درصد فعالیت فیزیکی حداقل 600 (MET/min) در هفته داشتند. تنها 37 نفر (۹۷/۱۶%) فعالیت بدنی بالای 3600 مت در هفته داشتند و تنها 8 نفر (۶۶/۳%) فعالیت بدنی بالای 8000 مت داشتند همچنین فعالیت بدنی کلی در هیات علمی های علوم پایه و بالینی (۶۹/۰=p) همچنین اعضا دانشکده های مختلف(0.81=p) رتبه های مختلف علمی (۷۴/۰=p) نیز زنان و مردان از نظر میزان فعالیت بدنی کلی با هم دیگر تفاوت نداشتند (۰۶/۰=p). فعالیت فیزیکی به طور معنی داری با داشتن خودرو شخصی میانگین نمره کلی بهزیستی ذهنی اعضای هیات علمی که بر اساس پرسشنامه وارویک- ادینبرو (WEMWBS)، ۸۰/۵۲ (با بازه اطمینان 95% ۸/۵۱ تا ۷۱/۵۳) به دست آمد. بین فعالیت بدنی کلی و بهزیستی ذهنی رابطه آماری معنی دار وجود نداشت (۰۴/۰rho=) (556/۰p=).