بررسی کارایی داروی پرالیدوکسیم در درمان مسمومیت با ارگانوفسفره

Abstract

مقدمه:اولین باردرسال1854 ، Clermont ارگانوفسفره ی Tetraethylpyrophosphate را سنتز کرد.ارتش آلمان شروع به ساخت انواع ترکیبات ارگانوفسفره کرد و درجنگ جهانی دوم به عنوان سم نوروتوکسیک ازارگانوفسفره های Sarin، Suman و Tabun استفاده کرد. طبق آمارهای سازمان بهداشت جهانی سالانه دردنیا 3 میلیون نفردچارمسمومیت با ترکیبات ارگانوفسفره می شوند. هدف: مشخص کردن جایگاه درمانی داروی پرالیدوکسیم در درمان بیماران مسموم شده با ترکیبات ارگانوفسفره. روش کار: بعدازاعمال معیارهای ورودو خروج ازمطالعه ازمیان بیماران مسموم شده با ترکیبات ارگانوفسفره، تعداد 86 نفربیمارانتخاب شدند. بعد ازانتقال بیماران به بیمارستان ابتدا یک سری آزمایشات و کنترل های لازم روی بیماران انجام شد سپس بیماران به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و گروه مداخله وارد شدند. بیماران گروه کنترل داروی آتروپین با دوز 2 mg به صورت وریدی سپس 2 mg هر 5 الی 10 دقیقه، تا زمانی که اثرات آتروپین شروع شود دریافت کردند. بیماران گروه مداخله علاوه برآتروپین، داروی پرالیدوکسیم با دوز 30 mg/kg به صورت بلوس و درادامه 8-10 mg/kg به صورت انفوزیون در ساعت دریافت کردند. یافته ها: آنالیزداده¬های مطالعه نشان داد که میانگین طول مدت انتوباسیون در گروه کنترل 14.89 ± 12 روزو در گروه مداخله 7.16 ± 10 روزبود (P=0.555) .میانگین طول مدت ونتیلاسیون مکانیکی درگروه کنترل 13.97 ± 10.96 روزو در گروه مداخله 7.86 ± 10.57 روز بود (P=0.501). میانگین فاصله ی زمانی مسمومیت تا بروز مرگ در گروه کنترل 8.75 ± 10.84 روز و در گروه مداخله 9.58 ± 9.60 روز بود (P=0.796). مقایسه ی میزان مورتالیتی در دو گروه (P=0.432) بود. نتیجه گیری: بررسی نتایج حاصل ازمطالعه نشان دادند که اضافه کردن داروی پرالیدوکسیم به رژیم دارویی بیماران مسمومیت با ترکیبات ارگانوفسفره تفاوت آماری معنی داری در طول مدت انتوباسیون، ونتیلاسیون مکانیکی، فاصله ی مسمومیت تا مرگ و میزان مورتالیته ایجاد نکرد.