بررسی اثرات ممانتین در پیشگیری از نوروپاتی ناشی از تاگزان ها در بیماران مبتلا به سرطان سینه

Abstract

مقدمه: نوروپاتی محیطی یکی از عوارض تاگزان ها می باشد، که معمولاً وابسته به دوز و پیشرونده بوده و در موارد شدید، می تواند منجر به کاهش دوز، تغییر پروتکل های شیمی درمانی یا خاتمه دوره ی درمانی شود. نوروپاتی می تواند منجر به تغییرات قابل توجه در کیفیت زندگی و عملکرد فرد در فعالیت های روزانه شود. هدف: بررسی اثرات ممانتین در پیشگیری از نوروپاتی ناشی از دوسه تاکسل در بیماران مبتلا به سرطان سینه روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بود که بعد از اعمال معیارهای ورود و خروج از مطالعه، 40 نفر از زنان، با تشخیس سرطان سینه غیر متاستاتیک، تحت درمان با رژیم AC-T که داروی دوسه تاکسل دریافت می کردند، انتخاب شدند. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و گروه کنترل تقسیم شدند. افرادی که در گروه مداخله قرار گرفتند، با شروع دوسه تاکسل، داروی ممانتین را ابتدا با دوز 5 میلی گرم به مدت سه روز سپس با دوز 10 میلی گرم به مدت سه روز و بعد با دوز 15 میلی گرم به مدت سه روز و در نهایت با دوز 20 میلی گرم به مدت 8 هفته دریافت کردند و گروه کنترل هیچ گونه دارویی مصرف نکردند. برای پایش بیماران از پرسشنامه های DN4 و CTCAE در 4 مرحله یعنی قبل از شروع مطالعه، 1 ماه،3 ماه و 6 ماه بعد از مداخله استفاده شد. يافته ها: براساس داده های بدست آمده از متغیر امتیاز پرسشنامه ها در گروه کنترل و مداخله و بررسی درون گروهی آن و با P<0.05 مشخص گردید که تجویز داروی ممانتین در گروه مداخله، باعث ایجاد تفاوت معنی داری در امتیاز پرسشنامه ی DN4 در بررسی ماه اول (p-value: 0.033) و ماه سوم (p-value: <0.001 ) بین دو گروه کنترل و مداخله شد. نتیجه گیری: تجویز داروی ممانتین در پیشگیری از نوروپاتی ناشی از داروی دوسه تاکسل موثر بوده است.