بررسي تاثير مصرف مزمن عصاره متانولی گیاه Marrubium parviflorum در بروز تحمل به اثرات ضد دردی مورفین در موش صحرایی نر

Abstract

مقدمه: مصرف مزمن ضد دردهای اپیوئیدی به دلیل بروز تحمل و عوارضی که بر جای می‌گذارند، محدود شده ‌است. از دلایل بروز تحمل به مورفین می‌توان به فعالیت سلول‌‌های گلیال و تولید سایتوکایین‌های پیش التهابی اشاره کرد. هدف از مطالعه حاضر، کاهش بررسی بروز تحمل به اپیوئیدها، با کمک تزریق مزمن داخل صفاقی عصاره متانولی اندام هوایی گیاه Marrubium parviflorum بود. عصاره ما حاوی ترکیباتی با اثرات ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی بود. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تجویز مزمن داخل صفاقی عصاره‌ی متانولی اندام هوایی گیاه Marrubium parviflorum بروز تحمل به اثر ضد دردی مورفین در موش صحرایی نر بود. روش کار: 100 گرم از پودر اندام هوایی گیاه به ترتیب با استفاده از حلال های اتر نفت، کلروفرم و متانول، با استفاده از دستگاه سوکسله عصاره گیری شد. هفت گروه موش صحرایی نر در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که شامل: گروه دریافت‌کننده نرمال سالین‌-سالین، گروه دریافت‌کننده مورفین (mg/kg10) به همراه نرمال سالین، مورفین + سه دوز مختلف عصاره گیاه (mg/kg10، 20، 40)، مؤثرترین دوز عصاره (mg/kg40) به‌ همراه نرمال سالین و گروه دریافت‌کننده مورفین (mg/kg10) به همراه حامل عصاره (DMSO 10%) بودند. در شروع بعد از مشخص کردن زمان تأخیر در پاسخ پایه، یک روز در میان نیم ساعت بعد از تزریق داخل صفاقی مورفین و عصاره، آزمون هات‌پلیت انجام گرفت. نتایج: در گروه دریافت‌کننده سالین و مورفین در روز 7 و در گروه‌های دریافت‌کننده دوزهای مختلف عصاره (mg/kg10، 20، 40) به همراه مورفین به ترتیب در روزهای 11، 13 و 17 تحمل ایجاد شد. همچنین سطوح سرمی مالون‌دی‌آلدهید، در گروه‌های دریافت‌کننده مؤثرترین دوز عصاره نسبت به گروه مورفین پایینتر بود و نسبت به این گروه تفاوت معنیدار (05/0>p) نشان داد. نتیجه‌گیری: تجویز عصاره متانولی ریزوم گیاه Marrubium parviflorum تحمل به اثر ضد دردی مورفین را به‌صورت معنیدار به تأخیر می‌اندازد (05/0p<).