فراوانی سرگیجه واقعی در بیماران با شکایت سرگیجه

Abstract

مطالعه ی حاضر با هدف بررسی فراوانی سرگیجه ی واقعی و overdiagnosis در بین بیماران بستری با شکایت اصلی سرگیجه در بیمارستان های امام رضا(ع) و رازی از فروردین سال 1398 الی پایان شهریور 1398 انجام شد. مواد و روش‌ها: پس از تصویب طرح در شورای پژوهشی گروه اعصاب و کسب کد اخلاقی از کمیته ی منطقه ای اخلاق در پژوهش(مطالعات سوژه های انسانی)، پژوهشگر با مراجعه به بایگانی بیمارستان امام رضا(ع) و بیمارستان رازی، پرونده ی 197 بیمار که با شکایت اصلی سرگیجه مراجعه کرده بودند، انتخاب کرده و اطلاعات مورد نیاز مطالعه را با استفاده از فرم جمع آوری اطلاعات که از پیش تهیه شده بود، جمع آوری شده و اطلاعات بعد از دسته بندی وارد نرم افزار SPSS شده و آنالیز و آزمون های آماری مناسب روی آن ها انجام شد و در تمامی آزمون های آماری سطح معنی داری آماری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در مطالعه ی حاضر پرونده ی 197 بیمار با شکایت سرگیجه که میانگین سنی آن ها 67/14 ± 53/63 سال بوده و7/46 درصد آن ها مرد بودند مورد بررسی قرار گرفت. %3/86 مورد با سرگیجه ی واقعی بستری شده بودند. (001/0=P) 8/51 درصد مربوط به علل محیطی و در 2/28 درصد از مبتلایان، علّت سرگیجه مرکزی بوده است. شایع ترین علامت در سرگیجه های محیطی، سرگیجه و پس از آن، تهوع و استفراغ می باشد و همچنین، در سرگیجه ی مرکزی، شایع ترین علامت، سرگیجه و پس از آن، اختلال تعادل بود.