Show simple item record

dc.contributor.advisorمنتظر باویل علیایی, مجید
dc.contributor.authorمحمدی, محمدعلی
dc.date.accessioned2020-10-31T08:56:20Z
dc.date.available2020-10-31T08:56:20Z
dc.date.issued1399en_US
dc.identifier.urihttp://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/62952
dc.description.abstractهدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر درمان‌های غیر جراحی بر امکان جراحی بیماران مبتلا به سندرم سوپریور وناکاوا می‌باشد. مواد و روش‌ها: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ بررسی بیماران (Case Series) توصیفی تحلیلی ﺑﻮده، ﺑﻪ ﺻﻮرتی که ﻫﻤﻪ بیماران مبتلا به سندرم سوپریور وناکاوا ﮐﻪ در داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ تبریز در بیمارستان امام رضا (ع) در ده سال اخیر پرونده آنان موجود است، به تعداد 32 نفر انجام شد. ﺷﯿﻮه ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت از طریق بررسی پرونده‌های بیماران ﺑﻮد و ﺑﺮای ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت از چک‌لیستی که بدین منظور تهیه شده بود، اﺳﺘﻔﺎده شد. پس از دسته‌بندی اطلاعات، افرادی که تحت درمان غیرجراحی از جمله شیمی‌درمانی، رادیوتراپی و استنت گذاری قرارگرفته‌اند، در آنان تأثیر این نوع درمان‌ها را در بهبود بیماری، عود بیماری و همچنین امکان انجام جراحی در صورت نیاز ارزیابی شد و همچنین پیامد 3 ساله این بیماران بررسی شد. یافته‌ها: در این مطالعه، 32 مبتلا به SVCS موردبررسی قرار گرفتند که محدوده سنی آن‌ها 29 سال تا 78 سال و میانگین (انحراف معیار) سنی آن‌ها 56/54 (3/13±) سال بود. بیشترین سابقه بیماری قبلی در افراد این مطالعه، مربوط به پرفشاری خون با 6 مورد (8/18 درصد) بود. بیشترین تشخیص بیماری در افراد این مطالعه، Lung Cancer با 14 مورد (5/43 درصد) بود. نوع مداخله غیرجراحی در این افراد، در 6 مورد (8/18 درصد) شیمی‌درمانی، در 6 مورد (8/18 درصد) رادیوتراپی و در 10 مورد (4/31 درصد) استنت گذاری بود. بهبود علائم پس از مداخله غیر جراحی، در 8 مورد (4/36 درصد) آنان مشاهده شد. امکان جراحی پس از مداخله غیرجراحی، در هیچ موردی از آنان دیده نشد؛ بااین‌حال، عود بیماری پس از مداخله غیر جراحی در 2 مورد (0/10 درصد) آنان مشاهده شد که در هر دوی آنان، ادامه رادیوتراپی تجویز شد. نوع مداخله جراحی در افراد مورد مطالعه، در 2 مورد (3/6 درصد) تیروئیدکتومی توتال و در 2 مورد (3/6 درصد) توراکوتومی محدود و بیوپس بود. بهبود علائم پس از مداخله جراحی، در 2 مورد (0/50 درصد) آنان مشاهده شد. در مجموع، 22 مورد (6/68 درصد) از افراد مورد مطالعه، فوت شدند. از بین تمامی متغیرهای مربوط به تأثیرات نوع مداخلات غیرجراحی در افراد مورد مطالعه، ازجمله بهبود علائم، امکان اعمال جراحی و عود بیماری ارتباط معنی‌داری آماری مشاهده نشد (P-value>0.05).en_US
dc.language.isofaen_US
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکیen_US
dc.subjectسندرم سوپریور وناکاواen_US
dc.subjectشیمی‌درمانیen_US
dc.subjectرادیوتراپیen_US
dc.subjectاستنت گذاریen_US
dc.subjectامکان جراحیen_US
dc.titleبررسی تأثیر درمان‌های غیر جراحی بر امکان جراحی بیماران مبتلا به سندرم سوپریور وناکاواen_US
dc.typeThesisen_US
dc.contributor.supervisorروستا, فریبرز
dc.identifier.docno609677en_US
dc.identifier.callno9677en_US
dc.description.disciplineپزشکیen_US
dc.description.degreeدکترای عمومیen_US
dc.citation.reviewerسکوتی, محسن
dc.citation.reviewerبهشتی روی, صمد
dc.citation.reviewerراثی هاشمی, سیدضیاءالدین
dc.citation.reviewerویرانی, پیمان
dc.citation.reviewerمنتظر, مجید
dc.citation.reviewerروستا, فریبرز


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record