ارتباط خصوصیات دموگرافیک و هیستوپاتولوژیک انواع واکنش های لیکنوئید دهانی در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی تبریز از سال 83 تا 98

Abstract

مقدمه: لیکن پلان دهانی، به عنوان ضایعه پیش بدخیم که توانایی تبدیل شدن به کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی را دارد مطرح شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی خصوصیات دموگرافیک و هیستوپاتولوژیک واکنش های لیکنوئید دهانی در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی تبریز از سال83 تا 98 بود. مواد و روشها: در این مطالعه گذشته نگر تعداد 112 لام موجود در بخش بیماری های آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی تبریز از بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی و واکنش های لیکنوئیدی که در سال های 1383 تا 1398 تهیه شده بودند بررسی شد. اسلایدهای رنگ آمیزی شده به روش H & E توسط متخصصین پاتولوژیست با استفاده از روشهای تشخیص دقیق بالینی و هیستوپاتولوژیک و اصول اصلاح شده WHO توسط متخصص پاتولوژی تهیه شد. تغییرات دیسپلازی بر اساس جدیدترین طبقه بندی WHO درجه بندی شد. همچنین خصوصیات هیستو پاتولوژیک و دموگرافیک واکنش های لیکنوئید دهانی شامل نوع ضایعه لیکن پلان، یک طرفه یا دو طرفه بودن، سن،جنس، بیماری زمینه ای، وجود دیسپلازی، نوع سلول التهابی، عمق نفوذ سلول های التهابی، خصوصیات اپیتلیوم و رتریج ها و محل ضایع و وجود زخم بررسی شد. نتایج توسط نرم افزار SPSS20 و ازمون های توصیفی و آزمون تی تست بررسی شد. نتایج: در این مطالعه 112 پرونده با تشخیص بیماری لیکن پلان مورد بررسی قرار گرفت. که 2/6 درصد لیکن پلان اروزیو ، 5/70 درصد سایر لیکن پلان ها و 2/23 درصد سایر واکنش های لیکنوئیدی بودند. تطابق تشخیص بالینی و میکروسکوپی 6/60 درصد بود. اختلاف معنی داری در فراوانی نمای بالینی و محل ضایعه همه واکنش های لیکنوئیدی وجود ندارد. بیشترین محل درگیری در همه واکنش های لیکنوئیدی باکال بود. در بیماران لیکن پلان فراوانی عمق ضایعه سطحی و در سایر واکنش های لیکنوئیدی و لیکن پلان اروزیو فراوانی عمق ضایعه بیشتر بود(P<.05). در همه واکنش های لیکنوئیدی اپیتلیوم آتروفیک بیشترین فراوانی را داشت. هیچ نمونه ایی دارای دیسپلازی نبود. نتیجه گیری: تطابق تشخیصی نسبتا خوب بیانگر آن است که تشخیص لیکن پلان به دلیل نمای تیپیک آن در اکثر موارد از نظر کلینیکی مقدور می باشد.