بررسی تغییرات شبکه ارتباطات مؤثر مغزی در اثر بازتوانی بویایی در بیماران با مشکل بویایی ناشی از تروما با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی

Abstract

خلاصه فارسی مقدمه: در این مطالعه تاثیر برنامه آموزش بویایی روی شبکه ارتباطات موثر پنج ناحیه ی مغزی که جز نواحی با بیشترین احتمال نقش در فرآیندهای مرتبط با بویایی هستند، بررسی شد. هدف: بررسی تغییرات شبکه ارتباطات موثر مغزی در اثر بازتوانی بویایی در بیماران با مشکل بویایی ناشی از تروما با استفاده از fMRI روش کار و مواد: 28 بیمار با اختلال بویایی پست تروماتیک در این مطالعه شرکت کردند. بیماران بصورت تصادفی در سه گروه کنترل، آموزش بویایی رایج 1 و بهینه 2 قرار گرفتند. قبل و بعد از 16 هفته آموزش بویایی، تست اسنیفین استیک و تصویربرداری fMRI انجام شد. آزمون ویلکاکسون 3 برای مقایسه عملکرد بویایی هر گروه در قبل و بعد از آموزش بویایی و برای مقایسه عملکرد بویایی هر سه گروه در قبل و بعد از آموزش بویایی از ANCOVA4 استفاده شد. مدلسازی دینامیک علّی اسپکترال 5 به داده حالت استراحت fMRI جهت تعیین تغییرات ارتباطات موثر اعمال شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که عملکرد کلی بویایی بیماران دو گروه آموزش بویایی و نمره تمایز بویایی گروه آموزش بویایی رایج بطور چشمگیری بهبود می یابد؛ اما نمرات بویایی آستانه، تمایز و 1 Conventional smell training group 2 Modified smell training group 3 Wilcoxon signed-rank test 4 Analysis of covariance 5 spDCM 2 شناسایی گروه آموزش بویایی بهینه نسبت به دو گروه دیگر تغییر معناداری نمی کند. نتایج مدلسازی دینامیک علّی نشان دادند که کانکشن تحریکی سینگولیت کورتکس به اینسولا و کانکشن خودمهاری OFC تقویت و کانکشن OFC به سینگولیت کورتکس در بیمارانی که آموزش بویایی رایج را دریافت کرده بودند، تضعیف شده است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر مشخص کردند که طرح آموزش بویایی می تواند باعث تغییراتی در پارامترهای ارتباطات موثر شود. واژگان کلیدی: دینامیک مدلسازی علّی، ارتباطات موثر، fMRI حالت استراحت، آموزش بویایی، اختلال بویایی