بررسی حساسیت پرتویی حاصل از نانو ذرات هسته/ پوسته، اکسیدآهن/ طلا باند شده با تراستوزومب در پرتودرمانی سرطان پستان

Abstract

در این مطالعه به بررسی تأثیر هم افزایی نانو ذرات هسته / پوسته اکسید آهن / طلا با آنتی بادی مونو کلونال تراستوزومب در پرتو درمانی سلولهای سرطانی پستان SKBr-3 پرداخته شد. مواد و روش ها: نانو ذرات هسته/ پوسته اکسید آهن / طلا در مرکز تحقیقات کاربرد دارویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز سنتز و سپس خصوصیات فیزیک و شیمیایی نانو ذرات شامل اندازه ذرات، مورفولوژی، توزیع اندازه ذرات و پتانسیل زتا با استفاده از میکروسکوپ TEM، UV-visible، FT-IR و دستگاه تفرق دینامیکی نور (DLS) تعیین شد. آنتی بادی مونوکلونال تراستوزومب توسط گروه عاملی OPSS-PEG-SVA به سطح نانوذرات سنتز شده اتصال یافت. سپس سلولهای اپیتلیال سرطان پستان (رده سـلولی (SKBr-3تیمار شده با غلظت های مختلف نانو ذرات و نانو ذرات همراه با تراستوزومب جهت پرتودهی با دوزهای 2، 4 و 8 گری و با انرژیهای 6 و 18 مگا ولتاژ به بخش رادیوتراپی بیمارستان امام رضا انتقال داده شدند. جهت تعیین میزان بقاء سلولی از آزمون MTT assay، BrdU assay و Flowcyto-metry استفاده شد. یافته ها: عکس برداری میکروسکوپ TEM، اندازه اولیه 30-20 نانومتر را برای نانو ذرات اکسید آهن/ طلا نشان داد. دستگاه تفرق دینامیکی نور (DLS) اندازه 6/32 نانومتر و پتانسیل زتای 2/28- میلی ولت را برای نانو ذره اکسید آهن/ طلا نشان داد. در حالی که برای حالت نانو ذرات باند شده با آنتی بادی تراستوزومب مقادیر 4/67 نانو متر و پتانسیل زتای 57/41- میلی ولت بدست آمد. نتایج تست MTT، افزایش معنادار سمیت سلولی در سلول های تیمار شده با ترکیب نانوذرات اکسید آهن/ طلا، تراستوزومب و نانو ذرات باند شده با تراستوزومب در مقایسه با سلول های تیمار نشده نشان دادند (05/0 > P). با توجه به نتایج آزمون های MTT، BrdU وFlow cytometry بیشترین مرگ سلولی و آپوپتوز در سلول های SKBr-3 مربوط به سلول هایی بود که با نانو ذرات اکسید آهن/ طلا باند شده با تراستوزومب تیمار شده و با انرژی تابشی 18 مگا ولتی و دوز 8 گری پرتو دهی شدند.