فراوانی و ارتباط افسردگی پس از حادثه عروقی مغز با محل ضایعه و ناتوانی فیزیکی

Abstract

هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی افسردگی بعد از سکته مغزی و ارتباط آن با میزان ناتوانی و محل ضایعه مغزی بود.مواد و روش‌ها:اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ مقطعی توصیفی-تحلیلی ﺑﻮده و بعد از کسب نظر کمیته اخلاق تعداد 100 نفر از کسانی که از مهر 97 لغایت مهر 98 برای اولین بار دچار سکته مغزی شده بودند و در این دوره یکساله به درمانگاه نورولوژی بیمارستان امام رضا، بیمارستان رازی و کلینیک دانشگاه علوم پزشکی تبریزمراجعه کرده‌ بودند به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند.این بیماران با استفاده از پرسش‌نامه مشخصات دموگرافيك، آزمون افسردگي بك و مصاحبه روانپزشک و شاخص ناتواني بارتل ارزيابي شدند.یافته‌ها:در این مطالعه،میانگین (انحراف معیار) سنی افراد مورد مطالعه 72 /64 (1/13 ±) سال بود. میانه (صدک 25 و 75) نمره افسردگی Beckو نمره ناتوانی بارتل در افراد موردمطالعه به‌ترتیب0/11 (0/20 -0/5) و 0/19 (0/20 -0/15) بود.همچنین فراوانی (درصد) افسردگی بعد از سکته مغزی در افراد مورد مطالعه، 47 نفر (0/47 درصد) بود. بیشترین محل ضایعه مغزی در افراد مورد مطالعه، در ناحیه Basal Ganglia Periventicular Lacunar با 32مورد (0/32 درصد) و سپس نواحی Right MCAو Left MCAبه‌ترتیب با27مورد (0/27درصد) و 23مورد (0/23 درصد) در رده‌های بعدی بودند. از بین تمامی متغیرهای مربوط به وضعیت دموگرافیک، ناتوانی و محل ضایعه مغزی،تنها متغیر سن با نمره افسردگی Beckارتباط معنی‌دار آماری وجود داشت (P-value=0.005)؛ بدین‌صورت که به ازای افزایش هر یک سال در متغیر سن افراد مورد مطالعه، به‌طورمعنی‌دار 28 /0 واحد نمره افسردگی Beckکاهش یافت.سایر متغیرها از جمله: جنسیت، نمره ناتوانی و محل ضایعه مغزی ارتباط معنی‌دار آماری با نمره افسردگی Beckدر افراد مورد مطالعه مشاهده نشد (P-value>0.05).