ارتباط الگوی اختلالات حرکتی دیواره میوکارد با یافته های آنژیوگرافی در بیماران با اولین آنفارکتوس حاد قدامی

Abstract

هدف از این مطالعه تعيين ارتباط الگوي اختلالات حرکتي ديواره ای ميوکارد با يافته هاي آنژيوگرافي در بيماران با اولين آنفارکتوس حاد قدامي می باشد.روش كار و مواد: طی یک مطالعه توصیفی تحلیلی آینده نگر، برای تمامی بیماران با تشخیص اولین انفارکتوس حاد قدامی نوار قلبی زمان بستری ثبت شد. در طی 3 روز اول بستری، تمامی بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونری و در موارد لازم تحت PCI یا Primary PCI قرار گرفتند و اطلاعات آنژیوگرافیک شامل محل، شدت، اندازه وTIMI Flow شریان LAD به عنوان تنها شریان درگیر بیماران، ثبت گردید. طی 24 ساعت اول بعد از CAG یا PCI یا Primary PCI، تمامی بیماران تحت اکوکاردیوگرافی 2D قرار گرفتند و وجود اختلال حرکتی ناحیه ای با استفاده از مدل 18 سگمانی مورد ارزیابی قرار گرفت.يافته ها: از مجموع 100 بیمار، 86 نفر مرد و 14 نفر زن بود. برخی از سگمان های خون رسانی شونده توسط شریان LAD شامل سگمان های Basal Anterior (7%)، Mid Anterior (36%) و Basal Anteroseptal (47%)، کمتر دچار WMA شدند. بیمارانی که اندازه ضایعه Diffuse در شریان LAD داشتند، با درگیری بیشتر سگمان هایBasal Posterior و Mid Posterior همراه بودند (به ترتیب P=0.010 و P=0.003). میانگین Sum of ST Elevation بیماران با RWMA در سگمان های Apicolateral و Posteroapical بیشتر از بیماران بدون RWMA در این سگمان ها بود (به ترتیب P<0.001 و P=0.003). یک ارتباط غیر خطی بین تعداد لید های دارای ST Elevation و وجود RWMA در سگمان های Mid Septal، Inferoapical، Anteroapical و Posteroapical، همچنین بین Sum of ST Elevation و اندازه ضایعه شریان LAD و نیز بین وجود ST Elevation در لید V5 و اندازه های مختلف درگیری شریان LAD، به دست آمد. وجود ST Elevation در لید V4 با بروز RWMA در سگمان Basal Anteroseptal و در لید V5 با بروز RWMA در سگمان های Apicoseptal، Apicolateral، Anteroapical و Posteroapical، همچنین در لید V6 با بروز RWMA در سگمان های Apicolateral، Inferoapical، Mid Anterior، Anteroapical و Posteroapical همراهی داشتند. لذا ST Elevation در لید های V5 یا V6 با درگیری نواحی apical همراهی داشت.