اثر نوروفیدبک بر عملکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- عدم تمرکز تحت درمان با متیل فنیدیت

Abstract

اختلال نقص توجه- بیش فعالی از شایع ترین اختلالات عصبی- رفتاري دوران کودکی است و سهم بزرگی از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار داده كه با ويژگيهاي كلي بي توجهي، عدم تمركز، تكانشگري و ناآرامي مشخص مي شود و كاركرد كودك را در مدرسه، خانه و جامعه مختل ساخته، به نحوي كه در صورت عدم درمان، خطر شكست تحصيلي، سوء مصرف مواد، بزهکاری های اجتماعی و اختلالات روانپزشكی در این کودکان بالا می رود. طرح های درمانی مختلفی از دارو درمانی، درمان های مبتنی بر رفتار، درمان های بازخورد زیستی، نوروفیدبک، رژیم غذایی، درمان آلرژی و بازی درمانی پیشنهاد شده اند. مواد و روش ها: مطالعه از نوع مداخله ای بوده و جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به اختلال بیش فعالی- کمبود توجه می باشد. 40 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به روش بلوک بندی در یکی از دو گروه متیل فنیدیت و متیل فنیدبت با نوروفیدبک قرار گرفتند. نمونه ها یک بار ابتدای مطالعه و بار دیگر پس از اتمام دوره درمانی با پرسشنامه های کانرز والدین و آزمون عملکرد پیوسته مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با نرم افزار SPSS 19 وP- Value < 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: در گروه متیل فنیدیت و متیل فنیدیت با نوروفیدبک بین قبل درمان و بعد درمان تفاوت معنی داری در کاهش علائم شاخص بیش فعالی، توجه/ شناخت، تکانشگری/ نافرمانی کانرز و خطای ارتکاب، خطای حذف و زمان واکنش ازمون عملکرد پیوسته وجود دارد که میزان بهبود آنها به طور معناداری در گروه متیل فنیدیت با نوروفیدبک بالاتر است.