بررسي احتمال تشکيل کمپلکس ايبوپروفن با کايتوزان و بررسي خصوصيات فيزيکوشيميايي و رهش دارو

Abstract

مقدمه: ايبوپروفن يک داروي ضد التهاب از دسته ضد دردها و ضد التهاب هاي غير استروئيدي پر مصرف در بازار دارويي ايران مي باشد. يکي از مشکلات اصلي اين دسته از داروها عوارض معدي آنها مي باشد که بصورت مستقيم و غير مستقيم (سيستميک) اعمال مي گردد. هدف: دراين مطالعه سعي شده تا با ايجاد کمپکس دارو با ماده کايتوزان، عوارض جانبي مستقيم اين ماده دارويي بر جداره معده کاهش داده شود. براي اين منظور از روشهاي مختلف کمپلکساسيون دارو-کايتوزان استفاده شده است که شامل روش خمير کردن، تبخير حلال مشترک، هم رسوبي، روش ذوبان، همسايش خشک و مرطوب و ايجاد پيوند عرضي با استفاده از تري پلي فسفات مي باشد. روش کار: دارو و کايتوزان با نسبتهاي مختلف مخلوط و با روشهاي نامبرده شده مورد فرآوري قرار گرفت. محصولات بدست آمده با طيفهاي DSC و FTIR مورد بررسي قرار گرفت تا از احتمال تشکيل کمپلکس در نتيجه فرآيند اطمينان حاصل گردد. در مرحله بعد آزاد سازي دارو از محصولات بدست آمده در محيط هاي باز سازي شده معده (SGF) و روده (SIF) مورد بررسي قرا گرفت تا رفتار دارو در بدن مورد شبيه سازي قرار گيرد. نتايج: نتايج حاصل از طيف هاي DSC و FTIR ايجاد کمپلکس با کليه روشهاي بکار برده شده به استثناي روش کمپلکساسيون با تري پلي فسفات را تاييد نکرد اما نتايج حاصل از آزمون انحلال در محيط SGF تفاوت بسيار آشکاري در الگوي انحلال دارو را نشان داد بحث و نتيجه گيري: اگرچه ايجاد کمپلکس توسط اغلب روشهاي بکار برده شده تاييد نشد اما افزايش سرعت انحلال دارو در محيط SGF مي تواند سبب کاهش تماس ذرات دارو با جدار معده و تحريک مستقيم معدي گردد که هدف اصلي اين مطالعه نيز مي باشد.