مقایسه دو روش فیکساسیون دررفتگی حاد مفصل اکرومیوکلاویکولار با پیچ و پلاک هوک

Abstract

در رفتگی های مفصل آکرومیوکلاویکولار جزو آسیب های شایع شانه به خصوص در افراد جوان و ورزشکار می باشد که روی عملکرد بیمار تاثیر قابل توجهی می‌گذرد .در مطالعه حاضر نیز مشاهده گردید که عمده بیماران با در رفتگی این مفصل مرد بوده و متوسط سنی ۳۰ سال داشتند .اهداف اصلی درمان این آسیب تسکین کامل درد وبازگشت کامل حرکات شانه می باشد که راهکارهای درمانی شامل روشهای غیر جراحی و انواع روش جراحی می باشد.هر یک از دو روش درمانی با مزایا و معایبی همراه بوده و تصمیم گیری دقیق مبنی بر روش درمانی مناسب در این بیماران به علت نتایج ضد و نقیض در مطالعات حاصل نشده است و همچنین درمان استاندارد جراحی نیز تعیین نگردیده است. در این مطالعه سعی شد نتایج درمانی دو روش جراحی فیکساسیون با پلاک هوک و پیچ با یکدیگر مقایسه گردد . طبق نتایج بدست آمده روی ۶۸ بیمار با در رفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار تیپ ۴،۵،۶ زمان بازگشت به کار و همچنین شدت درد بیمار در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت و p value آنها 0.78 و 0.29 بوده است ولی در معاینات انجام شده جهت محدوده حرکت مفصل شانه بیماران میزان محدودیت حرکتی ابداکسیون. فلکسیون و چرخش خارجی به طور معناداری در گروه فیکس شده با پلاک هوک نسبت به پیچ بیشتر بوده که p value آنها به ترتیب 0.03 و 0.001 و 0.02 بوده است . بیشترین محدودیت حرکتی در ابداکسیون شانه می باشد اما میزان چرخش داخلی بین دو گروه تفاوت معناداری نداشته است .همچنین میزان device failure در مورد پیچ به صورت معناداری بیشتر بوده وحدود ۱۸.۴٪ بوده ، در صورتیکه در گروه فیکس شده با پلاک هیچ موردی از device failure مشاهده نگردید.