اپیدمیولوژی، علایم بالینی، آزمایشگاهی، پیش آگهی و الگوی آنتی بیوتیکی شیگلوزیس در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تبریز در سال 1397

Abstract

این مطالعه جهت بررسی اپیدمیولوژی، علایم بالینی، آزمایشگاهی، پیش آگهی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی شیگلوزیس در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تبریز در سال 1397 انجام شده است. با توجه به اپیدمی سوش جدید بیماری شیگلوزیس در سال 1397 در منطقه، بررسی و انتشار گزارش آن جهت آمادگی و بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی شیگلوزیس ضروری است. روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی – مقطعی (در سال 1397) انجام شد. مطالعه به صورت تمام شماری برای براورد شیوع از فروردین ماه 1397 لغایت اسفند ماه 1397 در بیمارستان کودکان تبریز بود. به این ترتیب که پس از کسب کد اخلاقی، تمام پرونده های بیماران که به علت اسهال یا عفونت در سال 97 در بیمارستان کودکان تبریز بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. کلیه موارد کشت مثبت شیگلوزیس بررسی و اطلاعات پرونده ها از جمله اطلاعات دموگرافیک، علایم بالینی، علایم آزمایشگاهی، پیش آگهی، نوع شیگلوزیس و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن استخراج شد. در انتها، داده های این مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از 93 مورد کودک مبتلا به شیگلوزیس، 63 کودک (7/67 درصد) پسر بودند. بیشترین فراوانی سنی در گروه سنی 2 تا 99/6 سال (4/63 درصد) بود. بیشترین شیوع در مناطق شهری (6/94 درصد) بود. علايم باليني شايع به ترتيب : تب (6/94 درصد)، اسهال خونی (6/94 درصد)، تشنج (1/15) و کاهش دفع ادرار (14درصد) بود. بیشترین سرو تایپ بیماری به ترتیب شیگلای سونئی (1/87 درصد)، فلکسنری (8/10 درصد) و دیسانتری (2/2 درصد) بود. هیچ نمونه ای از شیگلای بوئیدی یافت نشد. بیشترین مقاومت به آنتی بیوتیک های رایج به ترتیب نالیدیکسیک اسید (4/91 درصد)، کوتریموکسازول (1/87 درصد)، سفکسیم (5/78 درصد) و جنتامایسین (1/73 درصد)، آمپی سیلین (7/67 درصد)، سفوتاکسیم (1/58 درصد) بودند و بیشترین حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک ها به ترتیب کلرامفنیکل (5/93 درصد)، سفتازیدیم (86 درصد) و سیپروفلوکساسین (9/41 درصد) بودند. در پیش آگهی 88 کودک (6/94 درصد) با بهبودی کامل و 5 کودک (4/5 درصد) با بهبودی نسبی ترخیص شده بودند و هیچ مورد گزارش فوت یافت نشد.