تعیین تأثیر کلونیدین در کاهش درد بدنبال جراحی دیسک کمری

Abstract

هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر کلونیدین در کاهش درد بدنبال جراحی دیسک کمری می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه دو سوكور با استفاده از دارونما و یک کارآزمایی بالینی در دو گروه موازی بر اساس فراخوان از بیمارانی که کاندید دیسککتومی استاندارد یک فضا مورد بررسی قرار گرفتند. از (VAS (Visual Analogue Scale برای سنجش درد اندام تحتانی و کمر بیمارانی که کلونیدین و دارونما دریافت کرده اند انجام شد. تمام بیماران از درمان مخدر (مورفین) بعد اتمام عمل جراحی بهره مند بودند. کلونیدین مورد استفاده به شکل قرص و 2 ساعت پیش از مداخله جراحی در گروه مورد به بیماران با آب كم داده شد. قرص دارونما با استفاده از برنج تهیه شده در شکل و اندازه و رنگ و وزن معادل داروی واقعی توسط سرپرستار که نسبت به مطالعه کور محسوب می شود داده شد. هر دو بازوی شاهد و مورد توسط یک پروفایل و پروتکل بیهوشی تحت اينداكشن قرار گرفتند. جهت کنترل درد بعد جراحی در هر دو گروه بیماران دوز استاندارد مورفین بعنوان اپیوئید و گاباپنتین به عنوان ضد درد نوروپاتیک استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه تعداد ۶۰ بیمار در دو گروه مداخله و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. ۳۲ بیمار مذکر بودند. میانگین سن بیماران ۰۵/۵۲ سال بود. در هر دو گروه قبل از عمل ۶ مورد پارستزی اندام مشاهده شد که پس از عمل در گروه مداخله ۳ مورد و در گروه پلاسبو ۴ مورد مشاهده شد. میانگین درد کمر قبل از عمل در گروه مداخله برابر ۴۹/۰ ± ۶۰/۷ و در گروه پلاسبو برابر ۶۲/۰ ± ۵۶/۷ بود (۸۲۰/۰p=). همچنین میانگین درد اندام تحتانی قبل از عمل در گروه مداخله برابر ۶۲/۰ ± ۵۳/۷ و در گروه پلاسبو برابر ۵۷/۰ ± ۴۶/۷ بود (۶۶۹/۰p=). مقایسه درد کمر و اندام تحتانی بین دو گروه مداخله و پلاسبو قبل و در ساعت های پیگیری بعد از عمل نشان داد که به طور معنی داری تا ۶ ساعت پس از عمل، در گروه دریافت کننده کلونیدین خوراکی میزان درد کاهش بیشتری نسبت به گروه پلاسبو داشته است ولی پس از آن در زمان های ۱۲ و ۲۴ ساعت پس از عمل میزان درد کمر و اندام تحتانی در دو گروه مطالعه افزایش پیدا کرده بود که تفاوت آماری معنی داری نیز بین دو گروه مشاهده نشد (۰۵/۰p>).