عوامل پیشگویی کننده وضعیت بینایی و عوارض ناشی از عمل پس از جراحی پارس پلانا ویترکتومی در رتینوپاتی دیابتی

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی نتایج ویترکتومی در رتینوپاتی پیشرفته و همچنین تعیین عوامل پیشگویی کننده می باشد. مواد و روش ها: پرونده بیمارانی که از سالهای ۱۳۹۲ الی ۱۳۹۵ به علت عارضه رتینوپاتی پیشرفته تحت درمان قرار گرفته اند وارد مطالعه شد. عوامل دموگرافیک مانند سن، جنس، طول مدت دیابت و سابقه فشار خون ثبت شدند. میزان دید قبل از جراحی و سابقه لیزر تراپی و سابقه تزریق آواستین ثبت شد. معاینه چشمی شامل علت انجام ویترکتومی، فشار چشمی، هموراژی داخل چشمی، وجود ترکشن رتین و وضعیت ماکولا ثبت شد. معاینه بیماران در ابتدای مطالعه و بعد از عمل در هفته اول، ماه اول و ماه ششم انجام شد که شامل میزان دید و فشار چشمی بوده و همچنین عوارض احتمالی شامل اندوفتالمیت گلوکوم، رتینال دتچمنت و نیز ثبت گردید. یافته ها: میانگین سن بیماران برابر ۴۷/۱۰ ± ۹۰/۵۹ سال بود. از ۱۳۵ بیمار مورد مطالعه ۵۹ مورد (۴۵ درصد) مذکر و ۷۲ مورد (۵۵ درصد) مونث بودند. ۵۰ بیمار (۳۷ درصد) دریافت آواستین حین عمل و ۷ بیمار (۲/۵ درصد) دریافت آواستین روز قبل از عمل داشتند. در ۵۳ مورد از بیماران مطالعه (۳/۳۹ درصد) عارضه پس از جراحی مشاهده شد. به طور معنی داری بیشترین فراوانی عوارض مشاهده شده مربوط به آتروفی عصب اپتیک با فراوانی ۱۷ مورد (۶/۱۲ درصد) بود (۰۰۱/۰p=). میانگین وضعیت بینایی بیماران از LogMAR ۲۹/۱ ± ۷۸/۱ به LogMAR ۱۲/۰ ± ۱۵/۰ به طور معنی داری کاهش پیدا کرده که نشان دهنده بهبود بینایی بیماران پس از عمل جراحی می باشد (۰۰۳/۰p=). فاکتورهای سن (۰۱۰/۰p=)، سابقه تزریق آواستین (۰۲۳/۰p=)، سابقه تجویز استروئید (۰۱۰/۰p=) و دریافت آواستین حین جراحی (۰۳۱/۰p=) به طور معنی داری در بهبود وضعیت بینایی بیماران تاثیرگذار بوده است.