بررسی اپیدمیولوژی مصدومیت های موتور سواران در سال 1397در شهرستان خلخال

Abstract

مقدمه: آسیبهای ناشی از حوادث ترافیکی به عنوان وقایع قابل پیشبینی و پیشگیری، یکی از مهمترین مشکلات سلامتی در دنیا است و بیشترین آسیبهای آن متوجه قشر جوان جامعه میباشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی مصدومیتهای موتور سیکلت سواران در سال 1397در شهرستان خلخال انجام گرفت. مواد و روش: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی بر روی 107نفر، مصدوم حوادث ترافیکی موتور سیکلت دارای پرونده در بیمارستان شهر خلخال در سال 1397بود. برای جمعآوری دادهها از چکلیست حوادث ترافیکی به همراه ویژگیهای جمعیتشناسی استفاده شد. جهت تحلیل آماری از نرم افزار Stataنسخه 15و SPSSنسخه 24و با سطح معنی- داری P >0/05و با استفاده از آزمونهای دوجملهای، کای اسکوئر تک نمونهای، کای اسکوئر بر اساس شبیهسازی مونت کارلویی و رگرسیون لجستیک چند سطحی ساده و ترتیبی ساده با و بدون تعدیل اثر سایر متغیرها استفاده شد. یافتهها: بیشترین و کمترین آمار تصادفات به ترتیب مربوط به شهریور و آذر و بیشترین علت تصادفات مربوط به عدم رعایت حق تقدم موتورسیکلت بود. براساس رگرسیون ساده و چند سطحی با و بدون تعدیل اثر، مصدومینی که نوع تصادفشان برخورد با خودرو بود 10برابر نسبت به مصدومین واژگونی، شانس اعزام داشتند( .)P=0/027راکبین شاغل 10برابر راکبین بیکار دچار آسیب مغزینخاعی( )P>0/001و راکبین بیکار 2/07برابر بیشتر از راکبین شاغل شانس شکستگی( )P>0/001داشتند. احتمال مصدومیت راکبان موتور سیکلت که سطح درآمد متوسط داشتند 8/91برابر بیش از افراد با سطح درآمد بالا بود( .)P>0/001همچنین آزمون رگرسیون ترتیبی نشان داد احتمال مصدومیت شدید در راکبان بدون گواهینامه 56درصد بالاتر از افراد داری گواهینامه( ،)P=0/007راکبان بدون بیمه 38درصد بیشتر از افراد دارای بیمه بود( )P=0/027و راکبان روستایی 58درصد بیشتر از شهری( )P=0/015بود. نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد، افزایش رفتارهای پرخطر همچون نداشتن بیمه، گواهینامه و پایین بودن سطح اقتصادی- اجتماعی میتواند از عوامل خطر ساز حوادث ترافیکی باشد