بررسی اثر بخشی امانتادین هیدروکلوراید در بهبود عملکردی بیماران آسیب منتشر آکسونی بعد از ترومای حاد شدید مغزی

Abstract

این مطالعه با هدف ارزیابی داروی آمانتادین در بهبود عملکرد شناختی بیماران با آسیب آکسونی منتشر بعد از TBI انجام شده است. روش کار و مواد:این مطالعه Randomized control trial بوده و بر روی 57 بیمار با آسیب منتشر آکسونی ناشی ترومای حاد شدید مغزی مراجعه کننده از سال 96 تا 98 که به بیمارستان امام رضای تبریز که سطح هوشیاری کمتر از 8 داشته به دو گروه دریافت کننده آمانتادین 200 میلی گرم دو بار در روز و دریافت کننده پلاسبو تقسیم شدند. .نتایج به دست آمده توسط نرم افزار SPSS(ver.21) مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 57 بیمار مورد مطالعه، 28 بیمار در گروه پلاسبو قرار داشتند که متوسط سن آن ها 28.86 و GCS اولیه هنگام بستری 5.25±1.69 بود نمره اولیه DRS در این گروه 4.7± 20.42 و نمره اولیه GOS 2.71±0.72 و میزان مورتالیتی 10.71% بود . 29 بیمار در گروه درمان با آمانتادین قرار داشتند که که متوسط سن آن ها 29.79 و GCS اولیه هنگام بستری 5.58 ±1.54 بود نمره اولیه DRS در این گروه 5.2± 19.93 و نمره اولیه GOS 2.86±0.73 و میزان مورتالیتی17.24% بود . در مقایسه بین دو گروه تنها تفاوت معنی دار در هفته چهارم بین آمانتادین و پلاسبو بود که نمره DRS به طور معنی داری در گروه آمانتادین پایین تر از گروه پلاسبو بود و نمره GOS به طور معنی داری در گروه آمانتادین بالاتر از گروه پلاسبو بود. ولی در هفته ششم و انتهای عمل میزان DRS و GOS در بین دو گروه معنی دار نبود.